تومور الیگودندروگلیوما (Oligodendrogliomas) به گروهی از تومورهای مغزی تعلق دارد، که گلیوما نامیده می‌شوند. گلیوما تومورهایی هستند که از سلول‌های پشتیبان اصلی (سلول‌های گلیال) در مغز یا نخاع است. انواع مختلفی از گلیوما، براساس انواع متفاوت سلول‌های گلیوما نامگذاری می‌شوند. الیگودندروگلیوما ، از سلول گلیومایی به نام الیگودندروسیت بوجود می‌آید. این سلول‌ها پوشش چربی سلول‌های عصبی را می‌سازند.
آیا تومورهای الیگودندروگلیوما به سایر قسمت های بدن مننتشر می شوند؟
تومور الیگودندروگلیوما معمولاً از مغز یا گاهی اوقات از نخاع شروع می‌شود. آنها می‌توانند ازجایی که شروع شده‌اند به دیگر قسمت‌های مغز یا نخاع گسترده شوند. آنها نمی‌توانند در قسمت‌های دیگر بدن پخش شوند. احتمال بروز این تومورها در افرادی که در سنین ۴۰ و ۵۰ سالگی هستند، بیشتر است.
گلیوما چیست؟
گیوما یک نوع شایع از تومور است که از مغز نشات می‌گیرد. حدود ۳۳ درصد از همه تومورهای مغزی گلیوما هستند، که از سلول‌های گلیوما شروع می‌شوند، که نورون‌های مغز را که شامل آستروسیت‌ها، الیگودندروسیت‌ها و سلول های اپندیمال هستند، احاطه کرده و پشتیبانی می‌کنند. گلیوما تومورهای مغزی اینترا اکزیال نامیده می‌شوند، زیرا در داخل بافت مغز رشد کرده و اغلب با بافت طبیعی مغز مخلوط می‌شوند.
انواع مختلف گلیوما چیست؟
انواع مختلف تومورهای گلیوما عبارت اند از:
آستروسیتوما
آستروسیتوما تومور سلول گلیال است که از سلول‌های بافت همبند به نام آستروسیت شیوع پیدا کرده و شایع‌ترین تومور مغزی اینترا اکزیال است، که تقریباً نیمی از همه تومورهای اصلی مغز را تشکیل می‌دهد.آنها اغلب در مخ (بخش بزرگ بیرونی مغز) یافت می‌شوند، اما در مخچه ( واقع در پایه مغز است )نیز دیده شده‌اند.
آستروسیتوماهم در کودکان و هم در بزرگسالان ایجاد می‌شود. درجه بالای آستروسیتوما، که گلیوبلاستوما مالتی فرما, نامیده می‌شود، بدخیم‌ترین نوع تومورهای مغزی است. علائم گلیوبلاستوما اغلب شبیه سایر گلیوما است . آستروسیتومای پیلوسیتیک درجه پایین گلیومای مخچه است که معمولاً در کودکان یافت می‌شود. در بزرگسالان ، آستروسیتوما بیشتر در مخ ایجاد می‌شود.
گلیومای ساقه مغز
گلیومای ساقه مغز که همچنین گلیومای ساقه مغز منتشر شده، یا DIPGs ، از تومورهای نادر است که در ساقه مغز یافت می‌شود. آنها را معمولاً نمی‌توان با روش جراحی خارج کرد، زیرا در جایی قرار گرفته که از دسترس خارج است، و با بافت طبیعی مغز آمیخته شده و بر عملکرد حساس و پیچیده‌ای که این ناحیه کنترل می‌کند، تاثیر می‌گذارد. این تومورها اغلب در کودکان سنین مدرسه رخ می‌دهد که عامل بیشترین مرگ و میر در کودکان از تومورهای اصلی مغز است.
اپاندیموما
اپاندیموما از غشای سلول‌های اپندیمال بطنی یا در نخاع شروع می‌شود. تومورهای اپاندیموما به ندرت رخ می‌دهد و تنها ۲ تا ۳ درصد از تومورهای مهم مغز را شامل می‌شود. با این حال، آنها حدود ۸ تا ۱۰ درصد از تومورهای کودکان را تشکیل می‌دهند و احتمال رخ دادن آنها در کودکان کمتر از ۱۰ سال بیشتر است. اپاندیموما اکثر اوقات در کودکان در نزدیکی مخچه ایجاد می‌شود ، تومور در این ناحیه باعث می‌شود که جریان مایع مغزی نخاعی را مسدود کرده و باعث افزایش فشار داخل جمجمه ( هیدروسفالی انسدادی ) شود. این تومور می‌تواند به دلیل جریان مایع نخاعی، به دیگر قسمت‌های مغز یا نخاع (متاستاز)انتشار یابد.
گلیومای مخلوط
گلیومای مخلوط (که همچنین الیگوآستروسیتوما نامیده می‌شود) از چندین نوع سلول گلیال تشکیل شده است. تشخیص آنها به عنوان یک تومور متمایز بحث‌برانگیز است و ممکن است با غربالگری ژنتیکی بافت تومور برطرف شود. این تومورها اغلب در مخ یافت شده و در مردان بزرگسال شایع‌تر است.
الیگودندروگلیوما
تومور الیگودندروگلیوما از الیگودندروسیت‌ها تشکیل شده که سلول‌های بافت همبند مغز هستند و معمولاً در مخ قرار دارند. تقریباً حدود ۲ تا ۴ درصد از تومورهای اصلی مغز، الیگودندورگلیوما هستند. آنها اغلب در افراد جوان یا میانسال شایع‌تر هستند و احتمال رخ دادن آنها در مردان بیشتر است. الیگودندورگلیوما عمدتاً پیش‌آگاهی بهتری نسبت به سایر گلیوما دارند.
گلیومای عصب بینایی
گلیومای عصب بینایی یکی از تومورهای گرید پایین مغز هستند که در عصب یا کیاسمای بینایی یافت می‌شود که اغلب آنها در عصب‌های بینایی که پیام‌هایی را از چشم به مغز میفرستد، نفوذ می‌کنند. این تومور در افرادی که دچار نوروفیبروماتوز (لینک به نوروفیبروماتوز) هستند بیشتر رخ می‌دهد. گلیومای عصب بینایی می‌تواند منجر به کاهش بینایی و مشکلات هورمونی شود، زیرا این تومورها اغلب در پایه مغز جایی که مرکز کنترل هورمون است، قرار دارد. گلیوما که بر عملکرد هورمون اثر می‌گذارد، به عنوان گلیومای هیپوتالاموس شناخته می‌شود.
درجه بندی تومور الیگودندروگلیوما
گلیوما می‌تواند سرعت رشد کم یا سریع داشته باشد. پزشک شما ممکن است در مورد گرید تومور با شما صحبت کند. گرید در مورد اینکه سلول‌های تومور هنگام بررسی در زیر میکروسکوپ ،چگونه به نظر می‌رسند، توضیح می‌دهد. گلیوما می‌تواند از گرید ۱ تا ۴ باشد. تومورهای گرید پایین (گرید ۱ و ۲ ) سرعت رشد کمی دارند. تومورهای گرید بالا (گرید ۲ و ۳) سریع‌تر رشد می‌کنند. الیگودندورگلیوما بسته به گرید آنها، به دو نوع تقسیم می‌شود. تنها دو گرید از این تومور وجود دارد:
- گرید ۲ – تومور گرید پایین یا سرعت رشد کم
- گرید ۳- تومو گرید بالا که سریع‌تر رشد می‌کند.
گرید و موقعیت تومور به پزشک اطلاعاتی را در مورد چگونگی گسترش آنها خواهد دارد که می‌تواند به او در طرح درمانی کمک کند.
علت الیگودندروگلیوما
مانند اکثر تومورهای مغزی ، علت الیگودندورگلیوما مشخص نیست، اما تحقیقات اطلاعات بیشتری دراین باره بدست خواهد آورد.
علائم بیماری الیگودندروگلیوما
علائم تومور الیگودندورگلیوما شامل :
- سردرد
- احساس ناخوشایند یا حس بیماری
- تشنج
- مشکل در صحبت کردن
- ضعف در بازو یا پا
- مشکل در هماهنگی یا تعادل
- مشکلاتی در دید چشم
افرادی که دچار الیگودندورگلیوما با سرعت رشد کم هستند، ممکن است علائم خفیفی را به مدت چندین سال داشته باشند قبل از انکه تومور تشخیص داده شود. تشنج اغلب جزو اولین علائم است. این تومور ممکن است علائم دیگری را نیز یجاد کند که بستگی دارد، کدام بخش از مغز تحت تاثیر تومور قرار گرفته است. گاهی اوقات علائم به دلیل افزایش فشار روی مغز (که افزایش فشار داخل جمجمه نامیده می‌شود) ایجاد می‌شوند. این افزایش فشار به دلیل ورم اطراف تومور ،که توسط خود تومور یا توسط تجمع مایعی که مغز و نخاع (مایع مغزی نخاعی )را احاطه کرده و پشتیبانی می‌کند، بوجود می‌آید. علائم عبارتند از :
- سردرد
- احساس ناخوشایند یا حس بیماری
- مشکل در تعادل بدن و دید چشم
- احساس گیجی
تشخیص
پزشک درباره سابقه پزشکی شما و علائم‌تان از شما سوالاتی خواهد پرسید. او شما را معاینه کرده که شامل معاینات نورولوژیکی است. این معاینات، عکس‌العمل و قدرت عضلات، حرکات چشم و دهان و هماهنگی بدن را بررسی می‌کند. پزشک ممکن است شما را به یک متخصص سرطان (آنکولوژیست) ارجاع دهد. ممکن است آزمایشاتی نیز انجام دهید، مانند:
سی تی اسکن : سی تی اسکن از چند سری از اشعه ایکس و یک کامپیوتر استفاده می‌کند تا تصاویری دقیق از بدن را فراهم کند.
امآرآی : امآرآی از آهنرباهای بزرگ ، امواج رادیویی و یک کامپیوتر برای ایجاد تصاویری دقیق از بدن استفاده می‌کند. رنگ کنتراست نیز ممکن است به رگ‌های کودک شما تزریق شود. این کار کمک می‌کند که سلول‌های سرطانی واضح‌تر دیده شوند.
بافت برداری (بیوپسی): سلول‌های تومور برداشته می‌شود و برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاده می‌شود. اینکار به این دلیل انجام می‌شود که نوع تومور و اینکه چقدر سریع رشد می‌کند، بررسی شود. بافت‌برداری ممکن است با جراحی انجام شود.
آزمایش خون: آزمایش خون ممکن است برای بررسی ماده ای که توسط برخی تومورها در بدن ترشح می‌شود، انجام گیرد. این مواد نشانگر تومور نامیده می‌شوند.
درمان تومور الیگودندروگلیوما
هر زمان که ممکن باشد، تومور با جراحی خارج می‌شود. روش‌های مختلفی برای درمان تومور الیگودندروگلیوما بکار گرفته می‌شود. این درمان‌ها ممکن است با هم یا به تنهایی مورد استفاده قرار بگیرد.
مراقبت
برخی از تومورهای در حال رشد (درجه پایین) ممکن است با استفاده از سیتی اسکن و امآرآی منظم تحت مراقبت و بررسی مداوم قرار بگیرند. به این کار انتظار توأم با مراقبت گفته می‌شود. این تومور ممکن است چندین ماه یا چند سال تغییر نکند.
جراحی
اگر تومور بزرگ باشد یا باعث بروز علائم شود، ممکن است برای درمان به جراحی نیاز داشته باشید. جراح شما تا جایی که ممکن است سعی می‌کند تومور را خارج کند. تومور الیگودندورگلیوما بیشتر در بافت مغز که تومور اصلی را احاطه کرده، رشد می‌کند. این مسئله باعث می‌شود که خارج کردن کامل تومور کار سختی باشد.
پرتودرمانی
پرتو درمانی معمولاً برای درمان تومورهای مغزی بکار می‌رود، که به تنهایی یا همراه با جراحی و/ یا شیمی درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. تابش در پرتودرمانی به روش‌های زیر به تومور انتقال داده می‌شود :
- پرتودرمانی از بیرون که تابش را از منبع بیرونی مستقیم به سمت تومور قرار می‌دهند
- از درون بدن با قرار دادن مواد رادیواکتیو مستقیماً در بدن، در نزدیکی سرطان
- استفاده از پرتوجراحی استریو تاکتیک برای انتقال مقدار متمرکز اشعه بطور مستقیم به تومور مغزی
شیمی درمانی
شیمی درمانی از داروها برای توقف رشد سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. شیمی درمانی بسته به نوع و مرحله سرطان ، ممکن است توسط دهان، تزریقی یا قرار دادن دارو بطور مستقیم در محل تومور انجام شود.
کورتیکواستروئیدها و داروهای ضد تشنج (آنتی کانوالسانت)
دیگر داروهای مورد استفاده برای افرادی که دچار تومورهای مغزی هستند، تومور را درمان نمی‌کند، بلکه علائمی را که تومور یا درمان تومور ایجاد کرده را، برطرف می‌کند.
- کورتیکواستروئیدها می‌توانند ورم اطراف تومور مغزی را کاهش داده و ممکن است سردردها و دیگر علائم را از بین ببرند. یک داروی کورتیکواستروئید متداول دگزامتازون (دکادرون، دگزازون) است .
- داروهای ضدتشنج برای جلوگیری از تشنج تجویز می‌شوند. این داروها معمولاً زمانی به بیمار داده می‌شود که تومور باعث تشنج شود. یک داروی ضدتشنج متداول فنی‌توئین (دیلانتین) است.
نظرات