تومورهای مغزی در مقایسه با سایر سرطان‌ها نسبتا نادر هستند. احتمال ابتلا به تومور بدخیم مغزی ۷ در ۱۰۰۰۰۰ نفر است. این همچنین شامل تومورهای سیستم عصبی مرکزی، و همچنین سرطان مننژ، اعصاب جمجمه، غشای نخاع و طناب نخاعی می‌شود. انواع مختلفی از تومورها می‌توانند در سیستم عصبی ایجاد شوند و بر اساس پیشرفت آنها تمایز می‌یابند. علائم تومور مغزی در نوجوانان و زنان از سردرد تا نقایص عصبی متغیر است. اگر یک تومور خوش‌خیم با عمل جراحی برداشته شود، احتمال اینکه فرد مبتلا با درمان بعدی مناسب به طور کامل بهبود یابد بسیار بالا است. در این مقاله به بررسی علائم تومور مغزی در زنان ، علت و درمان آن پرداخته‌ایم. با ما همراه باشید.
انواع تومور مغزی
اساسا ۲ نوع تومور مغزی وجود دارد
- تومورهای مغزی اولیه (مستقیماً از سلول‌های مغز یا مننژها به وجود می‌آیند)
- تومورهای ثانویه مغزی (متاستازهای بدخیم از تومورهای سایر اندام‌ها مانند ریه ها یا روده‌ها)
انواع مختلف تومورهای مغزی
تومورهای مغزی بسته به سرعت تکثیر سلول‌هایشان می‌توانند خوش‌خیم یا بدخیم باشند. تومورهای خوش‌خیم به خوبی کپسوله شده‌اند و از سلول‌هایی تشکیل شده‌اند که به کندی رشد می‌کنند. اگرچه آنها به خودی خود تهدید کننده زندگی نیستند، اما اگر مثلاً در مناطق خاصی (مرکز گفتار، مرکز هماهنگی و غیره) مغز قرار گیرند، می‌توانند باعث آسیب‌های جدی شوند.
تومورهای بدخیم مغزی شامل سلول‌هایی هستند که به سرعت تکثیر می‌شوند. در تصویربرداری تشخیصی، آنها را می‌توان با خطوط نامنظم آنها تشخیص داد. نکته خطرناک در مورد این تومورها این است که می‌توانند در نواحی مغز رشد کنند و باعث ایجاد اختلال در مراکز مربوطه مغز شوند. تومورهای مغزی اولیه در خارج از مغز متاستاز ایجاد نمی‌کنند، اما می‌توانند در جای دیگری در خود مغز به‌عنوان محلی‌سازی اولیه تومور (درگیری چندحلقه‌ای) رخ دهند. گلیوما شایع‌ترین نوع تومورهای مغزی است (تا ۳۶٪ از تمام تومورهای مغزی). اصطلاحات فنی برای این شامل آستروسیتوم یا گلیوبلاستوم است. ۵۰ درصد از تمام تومورهای اولیه مغزی گلیوبلاستوما هستند، آنها شایع‌ترین و همچنین تهاجمی‌ترین تومورهای بدخیم اولیه مغز هستند.
علت تومور مغزی
بر اساس نتایج تحقیقات جدید، هیچ خطر خاصی وجود ندارد که باعث ایجاد تومور مغزی شود. تأثیر تلفن‌های همراه یا میدان‌های رادیواکتیو نیز از نظر علمی قابل تأیید نیست.
علائم تومور مغزی در زنان
علائم تومور مغزی در زنان بسیار متنوع است. سردرد، حالت تهوع، استفراغ، اختلالات حسی یا تشنج اغلب اولین علائم هستند. افراد مبتلا در ابتدا از علائم بسیار غیر اختصاصی رنج می‌برند. اگر تومور مغزی خیلی سریع رشد کند، علائم موجود اغلب بدتر می‌شود و بسته به محل تومور، علائم جدیدی ظاهر می‌شود.
تشخیص تومور مغزی در زنان
یک معاینه فیزیکی و عصبی جامع باید اطلاعات دقیقی در مورد اینکه آیا واقعاً یک تومور مغزی یا بیماری دیگری است که ممکن است علائم مشابه ایجاد کند، ارائه دهد. آزمایش خون می‌تواند نشان دهنده عوامل التهابی باشد.
مراحل تصویربرداری
روش‌های تصویربرداری مانند تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRT)، توموگرافی کامپیوتری (CT) یا توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) را امکان پذیر می‌کند. تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) برای بومی‌سازی برخی مناطق مهم (مانند مرکز گفتار) قبل از عمل استفاده می‌شود. این نواحی و ارتباط آنها با تومور را نشان می‌دهد تا بتوان از این نواحی در حین عمل محافظت کرد.
بیوپسی
در طول بیوپسی برای تومور مغزی، نمونه‌ای از بافت گرفته می‌شود و سپس در آزمایشگاه زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود.
درمان تومور مغزی در زنان
درمان مناسب بسته به نوع تومور، محل تومور، ماهیت و طبقه بندی آن و سن بیمار شروع می‌شود. یک تومور خوش خیم یا بلافاصله برداشته می‌شود یا به طور منظم بررسی می‌شود. یک تومور بدخیم یا با جراحی برداشته می‌شود و یا با پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی یا ترکیبی از آنها درمان می‌شود.
عمل جراحی
تومورهای مغزی در صورت امکان با جراحی درمان می‌شوند. گزینه دیگر برداشتن جزئی تومور است. برای مثال، اگر مناطق مهمی از مغز توسط تومور مستعمره شده باشند برداشتن تومور توسط جراحی لازم است. اگر تومور را نتوان خارج کرد، به آن تومور غیرقابل عمل گفته می‌شود. برای عمل، قسمت کوچکی از کلاهک جمجمه در جایی که تومور قرار دارد باز می‌شود. در طول این عمل، جراح باید بسیار دقیق کار کند تا اطمینان حاصل شود که هیچ بافت سالمی آسیب نمی‌بیند. به همین دلیل، یک بررسی با کامپیوتر یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (CT / MRI) اغلب در طول یک عمل انجام می‌شود.
رادیوسرجری
گاهی اوقات یک پرتودرمانی (رادیوسرجری) می‌تواند منجر به بهبودی شود. اشعه به صورت هدفمند و بدون باز کردن جمجمه به تومور می‌رسد. این منجر به مرگ سلول‌های تومور حساس به تشعشع می‌شود.
پرتودرمانی (رادیوتراپی)
در دوره پرتودرمانی، درمان مکرر با پرتوها یا ذرات پرانرژی انجام می‌شود. هدف از بین بردن یا کوچک کردن تومور است. هم برای تومورهای خوش خیم و هم برای تومورهای بدخیم استفاده می‌شود. درمان به صورت سرپایی انجام می‌شود و معمولاً شش هفته طول می‌کشد. به لطف تکنولوژی مدرن پرتو، عوارض جانبی این درمان در حد محدود نگه داشته می‌شود. خستگی، سردرد یا تحریک پوست می‌تواند رخ دهد و ناحیه اطراف تومور نیز می‌تواند متورم شود (ادم). احتمال بروز سردرد وجود دارد. درمان با کورتیزون می‌تواند علائم را خنثی کند. درمان معمولاً با ریزش موی محدود همراه است. اما موها به طور طبیعی رشد می‌کنند.
شیمی درمانی
هدف این درمان از بین بردن سلول‌های تومور است. شیمی‌درمانی یک درمان سیستمیک است، به این معنی که در کل سیستم بدن کار می‌کند. بنابراین، عوارض جانبی در سایر اندام‌هایی که سلول‌ها در آن تقسیم می‌شوند (مانند سلول‌های خونی در مغز استخوان) نیز رخ می‌دهد. با این حال، شیمی درمانی برای تومورهای مغزی دشوارتر است. مغز به ویژه توسط سد خونی مغزی محافظت می‌شود. بنابراین، نفوذ عوامل شیمی درمانی به نواحی آسیب دیده مغز نیز پیچیده‌تر است؛ این تنها با عوامل درمانی خاص امکان پذیر است. به خصوص در درمان گلیوبلاستوما از شیمی درمانی و پرتودرمانی استفاده می‌شود. عامل شیمی درمانی به ژنوم سلول‌های سرطانی آسیب می‌رساند به طوری که دیگر نمی‌توانند تقسیم شوند. در طول درمان، تعداد گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها کاهش می‌یابد. خونریزی پوست و کاهش دفاع ایمنی می‌تواند از عوارض جانبی باشد.
استراتژی‌های درمانی جدید
به منظور جلوگیری از رشد سلول تومور، تحقیقات بر روی توسعه به اصطلاح درمان‌های هدفمند کار می‌کنند. برای مثال، این‌ها شامل داروهای بیولوژیکی هستند که از تشکیل رگ‌های خونی جدید توسط تومور جلوگیری می‌کنند. کورتیزون نیز در درمان تومور اهمیت ویژه‌ای دارد. این هورمون برای درمان آستانه‌های مغزی استفاده می‌شود که از احساس فشار در سر جلوگیری می‌کند. از آن‌جایی که کورتیزون عوارض جانبی نیز دارد، مانند افزایش قند خون، افزایش وزن یا اختلالات خواب، باید تا حد امکان دوز مصرفی آن کم باشد.
نظرات