بیماری درد عصب سه قلو یا نورالژی تریژمینال یک بیماری با درد مزمن است که بر عصب سه قلو تأثیر می گذارد، که سیگنال های حسی را از صورت به مغز می رساند. اگر به بیماری عصبی عصب سه قلو مبتلا هستید ، حتی تحریک خفیف صورت مانند: مسواک زدن یا آرایش صورت ممکن است یک درد شدید ایجاد کند.
در ابتدا ممکن است حملات کوتاه و خفیفی را تجربه کنید. اما نورالژی عصب سه قلو می تواند پیشرفت کند و باعث درد طولانی تر و مکرر و درد شنوایی شود. این بیماری زنان را بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می دهد و بیشتر در افراد بالای ۵۰ سال دیده می شود.
به دلیل تنوع گزینه های درمانی موجود ، داشتن نورالژی سه قلو لزوما به این معنی نیست که شما محکوم به یک زندگی دردناک هستید. پزشکان معمولا می توانند با استفاده از داروها ، تزریقات یا جراحی ، نورالژی سه قلو را به طور موثر کنترل کنند.
علائم بیماری درد عصب سه قلو
علائم این بیماری ممکن است شامل یک یا چند مورد از این الگوها باشد:
- درد های تکه ای شدید، درد هایی که به صورت زدن یا ضربات تکان دهنده مانند شوک الکتریکی احساس شود.
- حملات خود به خودی درد یا حملاتی که در اثر مواردی مانند لمس صورت ، جویدن ، صحبت یا مسواک زدن ایجاد می شود.
- حملاتی از چند ثانیه تا چند دقیقه طول می کشد
- حمله های درد چندین مرحله ای که روزها ، هفته ها ، ماه ها یا بیشتر به طول می انجامد. بعضی از افراد دوره ای دارند که هیچ دردی را تجربه نمی کنند.
- احساس درد و سوزش مداوم که ممکن است قبل از تکامل در درد اسپاسم مانند نورالژی سه قلو رخ دهد.
- درد در مناطقی که از طریق عصب سه قلو عصب دهی می شود، از جمله گونه ، فک ، دندان ها ، لثه ها، لب ها یا گاهی اوقات چشم و پیشانی
- دردی که هر بار یک طرف صورت را درگیر می کند ، هر چند به ندرت ممکن است هر دو طرف صورت را درگیر کند
- درد در یک نقطه متمرکز شده یا به شکل گسترده تری گسترش می یابد
- حملاتی که با گذشت زمان مکرر و شدیدتر می شوند
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر درد صورت ، به ویژه درد طولانی مدت یا مکرر یا دردی را که توسط مسکن های بدون نسخه تسکین نمی یابد ، تجربه می کنید ، به پزشک خود مراجعه کنید.
علل ایجاد
درد عصب سه قلو، که به آن تیک دولورو نیز گفته می شود، عملکرد عصب سه قلو مختل می شود. معمولا مسئله تماس بین رگ خونی طبیعی ( در این حالت شریان یا ورید) و عصب سه قلو در پایه مغز شماست. این تماس به عصب فشار وارد می کند و باعث سوعملکرد آن می شود.
نورالژی تریژمینال می تواند در نتیجه افزایش سن رخ دهد ، یا می تواند مربوط به اسکلروزیس چندگانه یا اختلال مشابهی باشد که به محافظت از اعصاب خاص به غلاف میلین آسیب می رساند. نورالژی تریژمینال همچنین می تواند ناشی از فشار ناشی از تومور بر عصب سه قلو باشد.
برخی از افراد ممکن است به دلیل ضایعه مغزی یا سایر ناهنجاری ها ، نورالژی سه قلو را تجربه کنند. در موارد دیگر، آسیب های جراحی ، سکته مغزی یا ضربه به صورت ممکن است مسئول نورالژی عصب سه قلو باشد.
محرک های درد عصب سه قلو
انواع مختلف محرک ها که ممکن است درد ناشی از نورالژی سه قلو را ایجاد کند ، شامل:
- تراشیدن
- لمس صورت
- غذا خوردن
- نوشیدن
- مسواک زدن
- صحبت کردن
- آرایش کردن
- برخورد با نسیم
- خندان
- شستن صورت
روش های تشخیص
پزشکان به طور عمده نورالژی سه قلو را بر اساس توصیف بیمار از درد تشخیص می دهد ، به این صورت که:
- نوع درد، مربوط به نورالژی سه قلو ناگهانی ، شوک مانند و مختصر است.
- محل درد، قسمت هایی از صورت که تحت تأثیر درد قرار می گیرند ، مشخص کننده درگیر شدن عصب سه قلو هستند.
- محرک های درد، مربوط به نورالژی تریژمینال معمولا با تحریک ملایم گونه ها ایجاد می شود، مانند غذا خوردن ، صحبت کردن یا حتی برخورد نسیم خنک.
پزشک ممکن است آزمایش های زیادی را برای تشخیص نورالژی عصب سه قلو و تعیین علل اصلی بیماری انجام دهد ، از جمله:
معاینه عصبی:
لمس و معاینه قسمت هایی از صورت می تواند به پزشک کمک کند تا دقیقا محل درد را تشخیص دهد و اگر به نظر برسد دچار نورالژی سه قلو شده اید، تعیین می کند کدام شاخه های عصب سه قلو ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند. همچنین آزمایشات رفلکس می تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد علائم شما به دلیل فشرده شدن عصب است یا بیماری دیگری.
تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) :
پزشک ممکن است اسکن MRI از سر را برای بررسی اینکه آیا اسکلروزیس چندگانه یا تومور باعث نورالژی سه قلو شده است، تجویز کند. در برخی موارد ، ممکن است پزشک برای مشاهده عروق و رگ ها و برجسته کردن جریان خون رنگی را به داخل رگ تزریق کند.
درد صورت ممکن است به دلیل شرایط مختلفی ایجاد شود ، بنابراین تشخیص دقیق مهم است. پزشک ممکن است آزمایش های اضافی را برای بررسی یا رد سایر شرایط تجویز کند.
روش های درمان
درمان بیماری درد عصب سه قلو معمولا با داروها آغاز می شود و برخی از افراد نیازی به هیچ درمان اضافی ندارند. با این حال ، با گذشت زمان ، برخی از افراد مبتلا ممکن است دیگر به داروها پاسخ ندهند، یا ممکن است عوارض جانبی ناخوشایندی را تجربه کنند. برای آن افراد ، تزریق یا جراحی گزینه های دیگری برای درمان عصب سه قلو فراهم می کند.
اگر وضعیت بیمار به دلیل دیگری مانند اسکلروزیس چندگانه باشد ، پزشک بیماری زمینه ای را درمان می کند.
داروها
برای درمان نورالژی عصب سه قلو ، پزشک معمولاً داروهایی را برای کاهش یا مسدود کردن ارسال سیگنال های درد به مغز تجویز می کند.
ضد تشنج ها:
پزشکان معمولاً کاربامازپین ( Tegretol, Carbatrol و …) را برای نورالژی عصب سه قلو تجویز می کنند و ثابت شده است که در درمان این بیماری موثر است.
ضد اسپاسم ها:
ممکن است از داروهای شل کننده عضلات مانند باکلوفن (گابلوفن ، لیورسال) به تنهایی یا در ترکیب با کاربامازپین استفاده شود.
تزریق بوتاکس:
مطالعات کوچک نشان داده است که تزریق بوتاکس ممکن است باعث کاهش درد ناشی از نورالژی عصب سه قلو در افرادی شود که دیگر تحت درمان دارویی نیستند. با این حال ، قبل از استفاده گسترده از این روش درمانی برای این بیماری ، تحقیقات بیشتری باید انجام شود.
عمل جراحی
گزینه های جراحی برای نورالژی سه قلو شامل موارد زیر است:
رفع فشار عروق ریز:
این روش شامل جابجایی یا از بین بردن رگ های خونی است که با ریشه سه قلو در تماس هستند تا عملکرد عصب را متوقف کند. در صورت عدم فشار عروق بر روی عصب ، پزشکان همچنین ممکن است در طی این روش بخشی از عصب سه قلو را برش دهند(نورکتومی).
رفع فشار عروق ریز در اکثر مواقع می تواند با موفقیت درد را از بین ببرد یا کاهش دهد، اما در برخی افراد درد عود می کند.
جراحی مغز با امواج رادیویی استریوتاکتیک (چاقوی گاما)
در این روش، یک جراح میزان مشخصی از امواج متمرکز را به سمت ریشه عصب سه قلو هدایت می کند. در این روش از اشعه برای آسیب به عصب سه قلو و کاهش یا از بین بردن درد استفاده می شود. تسکین به تدریج اتفاق می افتد و ممکن است یک ماه طول بکشد.
رادیو جراحی استریوتاکتیک مغز در از بین بردن درد اکثریت افراد موفق است. در صورت عود درد، روش می تواند تکرار شود. بی حسی صورت می تواند یک عارضه جانبی در یان روش باشد.
ریزوتومی
از روش های دیگری که ممکن است برای درمان نورالژی سه قلو استفاده شود، ریزوتومی است. در ریزوتومی ، جراح فیبرهای عصبی را از بین می برد تا درد را کاهش دهد ، و این باعث برخی از بی حسی های صورت می شود. انواع ریزوتومی عبارتند از:
تزریق گلیسرول:
در طی این روش ، پزشک یک سوزن را از طریق صورت و به یک سوراخ در قاعده جمجمه وارد می کند، جایی که عصب سه قلو به سه شاخه تقسیم می شودو بخشی از ریشه آن است. سپس ، پزشک مقدار کمی گلیسرول استریل تزریق می کند ، که به عصب سه قلو آسیب می رساند و سیگنال های درد را مسدود می کند.
فشرده سازی بادکنکی:
در فشرده سازی بادکنکی ، پزشک شما یک سوزن توخالی را از طریق صورت شما وارد می کند و آن را به بخشی از عصب سه قلو که از قاعده جمجمه شما عبور می کند هدایت می کند. سپس، یک لوله نازک و انعطاف پذیر (کاتتر) را با یک بالون در انتهای آن از طریق سوزن عبور می دهد. پزشک بادکنک را با فشار کافی باد می کند تا به عصب سه قلو آسیب برساند و علائم درد را مسدود کند.
ضایعات حرارتی با فرکانس رادیویی:
در این روش فیبرهای عصبی دردناک را به طور انتخابی از بین می برد. جراح ابتدا شما را بی هوش می کند، سپس یک سوزن توخالی را از طریق صورت به بخشی از عصب سه قلو که از دهانه قاعده جمجمه عبور می کند، هدایت می کند.
هنگامی که جراح مغز و اعصاب بخشی از عصب درگیر در درد را پیدا می کند ، سپس الکترود گرم می شود تا جایی که به رشته های عصبی آسیب برساند و باعث ایجاد ناحیه ای از آسیب (ضایعه) شود. اگر درد شما برطرف نشود ، پزشک ممکن است ضایعات اضافی ایجاد کند.
نظرات