تومور عصب بینایی (که به گلیوما مسیر اپتیکی نیز شناخته می‌شود) یک تومور مغزی به کندی در حال رشد است که در عصب بینایی یا اطراف آن مشاهده می‌شود که چشم را به مغز متصل می‌کند. همانطور که تومور پیشرفت می‌کند، عصب بینایی را تحت فشار قرار می‌دهد، و باعث می‌شود بینایی کودک بدتر شود. نابینایی می‌تواند رخ دهد، اما تنها در حدود ۵ درصد موارد است. در حالیکه این تومورها جدی هستند، نرخ درمان بالایی دارند.روش های مختلف درمان تومور مغزی گلیوم از جمله جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی در درمان این تومور مغزی کودکان می‌تواند مؤثر باشد.
گلیومای عصب بینایی کودکان
تقریبا ۷۵ درصد از تومورهای عصب بینایی که ممکن است بر روی یک یا هر دو چشم تاثیر بگذارد، در کودکان زیر ۱۰ سال رخ می‌دهد و بیشتر کودکان در زمان تشخیص کمتر از ۵ سال دارند. گلیوم عصب بینایی ۵ درصد از همه تومورهای مغزی دوران کودکیرا تشکیل می‌دهد. از آنجا که سیستم اپتیکی در نزدیکی مرکز هورمون مغز واقع شده است، این تومورها می‌توانند عملکرد غدد درون ریز بدن مانند تولید هورمون، تعادل نمک و آب، اشتها و خواب را تحت تأثیر قرار دهند.
تومورهای مغزی دومین تومور شایع در کودکان هستند (۲۰٪ از همه سرطان‌های کودکان). در مجموع، شیوع تومورهای مغزی ۴.۸۴ مورد در هر ۱۰۰۰۰۰ کودک در سال است.
گلیوما شایع ترین نوع تومور مغزی در کودکان و بزرگسالان است. واژه گلیوما شامل بسیاری از انواع مختلف تومور است و گلیوما درجات متفاوت دارد.
تومورهای روی عصب بینایی کودکان چگونه دسته بندی می‌شوند؟
گلیوم عصب بینایی نوعی گلیوما و تومور در حال رشد کند است که از سلول‌های گلیال در مغز کودک شما به وجود می‌آیند. سلول‌های گلیال مسئول حمایت و تغذیه نورون‌ها در مغز هستند.
گلیوماها، بسته به ظاهر سلول‌های تومور در زیر میکروسکوپ؛ به چهار درجه تقسیم می‌شوند. هر چه درجه تومور بالاتر باشد، شدیدتر خواهد بود. درجات ۱ و ۲ به عنوان گلیوماهای درجه پایین در نظر گرفته می‌شوند و حدود دو سوم از همه تومورهای اطفال را تشکیل می‌دهند. درجات ۳ و ۴ درجات شدید در نظر گرفته می‌شوند.
علت تومور عصب چشم کودک چه می‌تواند باشد؟
به عنوان پدر و مادر، بدون شک می‌خواهید بدانید که چه چیزی ممکن است باعث ایجاد تومور کودک شما باشد. در اغلب موارد، علت گلیومای عصب بینایی شناخته شده نیست. مهم است بدانید که این تومورها و دیگر تومورهای مغزی اغلب بدون علت شناخته شده رخ می‌دهند. هیچ کاری نیست که بتوانید انجام دهید و یا از انجام آن اجتناب کنید، که مانع رشد تومور شود.
علائم تومور عصب اپتیک اطفال
تومورهای مغزی بر اساس سن و محل تومور می‌توانند علائم مختلفی را در کودکان ایجاد کنند. به یاد داشته باشید که علائم تومور عصب بینایی ممکن است شبیه سایر شرایط شایع تر یا مشکلاتی مانند نیاز به عینک برای اصلاح بینایی ضعیف باشد. مهم است که برای تشخیص با پزشک کودک خود مشورت کنید.
شایع‌ترین علائم تومور عصب بینایی عبارتند از:
- مشکلات بینایی مانند لوچی، دشواری در خواندن یا چرخیدن برای مشاهده اجسام خارج از گوشه چشم
- پروپتوز (بیرون آمدگی تخم چشم)، که وقتی رخ می‌دهد که تومور به اندازه‌ای رشد کرده باشد که چشم را به خارج از محل خود هل دهد. معمولا چشم دارای پروپتوز دید بسیار کمی دارد.
- مشکلات هورمونی، از جمله رشد غیر طبیعی، افزایش یا کاهش وزن، اختلال در عملکرد غدد درون ریز (از جمله نیاز به ادرار کردن مکرر) یا بلوغ زودرس.
عواملی که احتمال ابتلای کودک به این بیماری را افزایش می‌دهند کدام اند؟
تومور عصب چشم در کودکانی بیشترین شیوع را دارد که مشکل ژنتیکی به نام نوروفیبروماتوز دارند. NF1 می‌تواند باعث شکل گیری تومور شود و تومور عصب چشم در حدود ۱۵٪ از کودکان مبتلا به این بیماری رخ می‌دهد. در این موارد، حدود دو سوم از مواقع، رشد تومور متوقف می‌شود و بدون درمان به خودی خود برای همیشه از بین می‌رود.
نوروفیبروماتوز چیست؟
نوروفیبروماتوز (NF) یک سندرم پوشش عصبی است که می‌تواند بر بسیاری از قسمت‌های بدن، از جمله مغز، نخاع، اعصاب، پوست و سایر سیستم‌های بدن تاثیر گذارد. NF می‌تواند باعث رشد تومورهای غیر سرطانی (خوش خیم) گردد که شامل اعصاب و مغز می‌شود.
NF می‌تواند از خفیف تا شدید متفاوت باشد. بعضی از کودکان دچارNF تقریبا تحت تاثیر بیماری خود قرار نمی‌گیرند، در حالی که دیگر کودکان ممکن است به شدت ناتوان شوند
تشخیص تومور
اولین گام در درمان تومور مغزی گلیوم فرزند شما تشخیص دقیق و کامل است. تومور عصب بینایی می‌تواند در قسمت‌های مختلف مغز و ستون فقرات حرکت کند. یک مانع خونی مغزی است که برای جلوگیری از عفونت و همچنین جلوگیری از رشد تومورها عمل می‌کند. بسیار نادر است و در کمتر از ۵ درصد از مواقع، گلیوم به فراتر از مغز و ستون فقرات حرکت می‌کند.
گلیومای عصب چشم معمولا با استفاده از ترکیب تصویربرداری و آزمایش بینایی تشخیص داده می‌شوند. پزشک فرزند شما به احتمال زیاد آزمایشاتی از جمله موارد زیر را سفارش می‌دهد:
معاینه کامل فیزیکی
توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن یا CAT) – یک روش تصویربرداری تشخیصی که از ترکیبی از اشعه ایکس و تکنولوژی کامپیوتری برای تولید تصاویر متقاطع از بدن (اغلب به نام برش)، هم به صورت افقی و هم عمودی، استفاده می‌کند. سی تی اسکن دقیق تر از اشعه ایکس معمول است. برای تومور عصب چشم، سی تی اسکن مغز معمولا انجام می‌شود.
چشم پزشک (متخصص بینایی) کودک شما را بررسی می‌کند و آزمایش جامع از بینایی او را انجام می‌دهد. این اطلاعات همراه با یافته‌های ام آر آی برای تشخیص دقیق و درمان تومور مغزی گلیوم استفاده می‌شود.
اگر کودک مبتلا به نوروفیبروماتوز ۱ باشد، بینایی از نزدیک پیگیری می‌شود. اگر شروع به بدتر شدن کند، پزشک ممکن است یک اسکن تصویر برداری رزونانس مغناطیسی (MRI) برای تایید تشخیص سفارش می‌دهد.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، یک روش تشخیصی است که تصاویر دقیق از ساختارهای داخل مغز و ستون فقرات را تولید می‌کند.MRI از ترکیبی از آهنرباهای بزرگ، رادیوفرکوئنسی و یک رایانه برای تجزیه و تحلیل اندام‌ها و ساختارها در بدن استفاده می‌کند.
ممکن است سایر آزمایش‌های تشخیصی وجود داشته باشد که پزشک شما با توجه به وضعیت فردی کودک‌تان مورد بحث قرار دهد.
روش های درمان تومور مغزی گلیوم
پزشک کودک شما دوره خاصی از درمان را بر اساس چندین عامل تعیین می‌کند، از جمله:
- سن فرزند شما، وضعیت کلی سلامت و تاریخچه پزشکی
- نوع، محل و اندازه تومور
- میزان بیماری
- تحمل فرزندتان برای داروها، روش‌ها یا درمان‌های خاص
- چگونگی انتظار پزشکان کودک برای رفتار این بیماری
شیمی درمانی
یکی از روش های درمان تومور مغزی گلیوم شیمی درمانی است. اغلب، گلیومای عصب چشم را با می‌توان با شیمی درمانی درمان کرد – درمان دارویی که با تداخل در توانایی رشد سلول‌های سرطانی یا تکثیر آن‌ها کار می‌کند – تا تومور را کوچک کند و بینایی را تثبیت نماید یا بهبود بخشد.
درمان جایگزینی هورمون
اگر تومور بر سیستم غدد درون ریز کودک شما (شبکه ای از هورمون‌های کنترل غدد) تأثیر بگذارد، احتمالا تا پایان عمر خود ممکن است به درمان جایگزینی با هورمون نیز نیاز داشته باشد،.
جراحی
در حالی که جراحی معمولا برای این نوع تومور مغزی انجام نمی‌شود، گاهی اوقات علائم را کاهش می‌دهد و یا می‌تواند بینایی را بهبود بخشد.
پرتو درمانی
اغلب موارد، شیمی درمانی می‌تواند پیشرفت تومور عصب چشم را متوقف کند. اما اگر تومور کودک شما به شیمی درمانی مقاوم باشد، پرتو درمانی نیز ممکن است گزینه مناسبی باشد. پرتودرمانی از پرتوهای (تابش) پر انرژی از یک دستگاه تخصصی استفاده می‌کند تا به سلول‌های سرطانی آسیب رساند و تومورها را کوچک کند.
شانس بهبودی از این نوع از گلیومای کودکان درطولانی مدت چقدر است؟
نرخ نجات از تومور عصب چشم نزدیک به ۹۰ درصد است. کودکان بزرگتر و کسانی که نوروفیبروماتوز ۱ دارند، نتایج بهتی خواهند داشت. در واقع، دو سوم از کودکان مبتلا به NF1 تجربه بهبودی خود به خودی از تومور عصب چشم را تجربه می‌کنند.
اگر مرگ اتفاق بیفتد، از خود تومور نیست، بلکه از آسیب هیپوتالاموس در اثر فشار ناشی از تومور است. هیپوتالاموس آسیب دیده می‌تواند منجر به از دست رفتن کنترل سطح نمک شود. سطح نمک بالا می‌تواند باعث مرگ شود.
احتمال کوری کامل در اثر این تومورها کمتر از ۵ درصد است، اما ممکن است کودکان در معرض تومور، بینایی کمتری داشته باشند که به این معنی است که بینایی محیطی ندارند. بهترین پیش بینی کننده این است که هنگامی که کودک شما مورد تشخیص قرار می‌گیرد، دید او چقدر خوب است. به طور کلی، بینایی اصلی بهتر با بهبود بینایی بعد از درمان همبستگی دارد. علاوه بر این، کودکانی که در سنین پایین تحت تشخیص قرار می‌گیرند، بینایی‌شان را بهتر از کودکان بزرگتر حفظ می‌کنند.
در بسیاری از موارد، هر گونه آسیب به دید کودک شما ممکن است معکوس شود. اگر عصب فشرده شود و فشردگی متوقف شود، شکل سابق خود را دوباره به دست خواهد گرفت و دوباره مانند یک اسفنج شروع به کار خواهد کرد. اما اگر فشرده شدن بیش از شش ماه طول بکشد، این احتمال وجود دارد که عصب بهبود یابد و خطر نابینایی وجود خواهد داشت.
عود مجدد تومور عصب بینایی ممکن است سال‌ها پس از درمان اولیه رخ دهد. تومور معمولا در همان محل تومور اولیه اتفاق می‌افتد، اما می‌تواند در قسمت‌های دیگر مغز یا نخاع نیز رخ دهد. پرتودرمانی موضعی درمان معمول است. شیمی درمانی و پرتودرمانی برای بیمارانی که تنها با جراحی درمان شده اند، گزینه‌های مناسبی هستند.
کودک شما چه درمان بلند مدتی نیاز دارد؟`
از آن جایی که این تومورها می‌توانند دوباره ایجاد شوند یا گسترش پیدا کنند و به این دلیل که نجات یافتگان از سرطان با چالش‌های سلامتی منحصر به فرد در طول زندگی مواجه می‌شوند، پزشکان به طور کلی فرزند شما را هر سه ماه یک سال، و سپس هر شش ماه یک بار تا یک سال، و بعد از آن به صورت سالانه با ام آر آی بررسی می‌کنند. در این دوره، کودک شما هر سه ماه یک بار یک تست بینایی خواهد داشت.
این تومورهای مغزی به طور مستقیم بر هوش کودک اثر نمی‌گذارد. با این حال، از آن جا که بخشی زیادی از یادگیری مانند خواندن کتاب، از طریق دیدن است، ، کودک ممکن است دچار مشکلات یادگیری در کلاس درس باشد.
نظرات