بیماری تنگی کانال نخاعی به آرامی پیشرفت می کند و علائم آن در طولانی مدت تدریجاً شدت می گیرد و خود به خود بهبود نمی یابد. تنگی کانال نخاعی به دو دسته اولیه و ثانویه طبقه‌بندی می‌شود. تنگی اولیه ناشی از ناهنجاری‌های مادرزادی است، در حالی که ثانویه (اکتسابی) به دلیل تغییرات مربوط به سن، فرآیند‌های دژنراتیو و عفونی، آسیب‌ها و جراحی‌های ستون فقرات است.
دو نوع اصلی تنگی نخاعی وجود دارد:
- تنگی گردنی در این حالت، باریک شدن در بخشی از ستون فقرات گردنی رخ می‌دهد.
- تنگی کمر در این مورد، باریک شدن در ستون فقرات کمری مشخص می‌شود. این شایع‌ترین شکل تنگی است.
علائم تنگی کانال نخاعی
علائم تنگی ناشی از فشرده‌سازی ساختار‌های حساسی است که از کانال نخاعی عبور می‌کنند. علائم بسته به محل تنگی و اعصاب آسیب دیده متفاوت است.
علائم اصلی باریک شدن ستون فقرات به شرح زیر است:
- درد مکرر در پشت (بیش از ۹۰٪) و در لگن
- لنگش، گذشتن پس از استراحت
- بی حسی عضلات‌شانه و گردن
- ضعف در اندام تحتانی
- عدم تعادل
- سرگیجه
- اختلال در عملکرد مثانه، ضعف مقعد، کاهش قدرت
- بسته به منطقه آسیب‌شناسی، علائم باریک شدن ستون فقرات را با جزئیات بیشتری در نظر بگیرید.
علائم تنگی کانال نخاعی در گردن
در مهره‌های اول عروقی هستند که مغز را تغذیه می‌کنند. اگر این قسمت باشد که تحت تأثیر قرار گرفته باشد، جریان خروج و جریان خون در شریان مهره‌ای مختل می‌شود. بنابراین تنگی در این ناحیه خطرناک‌ترین است. تنگی نفس و مرگ ممکن است رخ دهد. باریک شدن ستون فقرات گردنی از نظر فراوانی در جایگاه دوم بعد از کمر قرار می‌گیرد. علائم خاص چنین تنگی عبارتند از:
- بی حسی دست
- اختلال در دستگاه دهلیزی
- سفتی عضلات گردن
- از دست دادن ناگهانی هوشیاری کوتاه مدت
- حملات دوره‌ای میگرن با نقطه درد در ناحیه ابرو‌ها و شقیقه‌ها
- تغییرات در شنوایی و بینایی
- نارسایی‌های تنفسی
- باریک شدن کانال در ناحیه قفسه سینه
با کاهش قطر ستون فقرات در ناحیه قفسه سینه، علائم چندان روشن نخواهد بود. این بخش کمترین تحرک را دارد، مهره‌ها به طور قابل اعتمادی در اینجا محافظت می‌شوند، بنابراین تشخیص به ندرت انجام می‌شود. همچنین بیمار از مشکلات زیر شکایت خواهد کرد:
- دردی که در امتداد اعصاب فشرده می‌شود.
- سوزش در یک طرف و طرف دیگر قفسه سینه
- از دست دادن جزئی یا کامل فعالیت حرکتی در زیر ناحیه آسیب دیده.
علام تنگی کانال نخاعی در ناحیه کمر
معمولاً باریک شدن ستون فقرات در ناحیه کمر ظاهر می‌شود، زیرا در این ناحیه است که باعث می‌شود فرد بار‌ها سقوط می‌کند (تا ۷۵٪ از همه موارد). در ابتدا، بیمار به مقداری ناراحتی در ناحیه کمر توجه می‌کند، اما به سرعت آن را فراموش می‌کند، زیرا درد با رفاه نسبی جایگزین می‌شود. درد ممکن است به دلیل حرکت نامناسب، بار ناکافی رخ دهد. با گذشت زمان، درد طولانی‌تر می‌شود، از قسمت پایین کمر به اندام تحتانی منتقل می‌شود. بیمار چمباتمه می‌زند، خم می‌شود و احساس آرامش می‌کند، اما هنگام بازگشت، درد تشدید می‌شود. فشرده شدن اعصاب و رگ‌های خونی در مهره‌های ناحیه کمری به التهاب آن‌ها و علائم زیر منجر می‌شود:
- تشعشع درد در یک یا دو اندام تحتانی
- سوزن سوزن شدن یا گزگز پاها
- مشکلات تخلیه روده و مثانه
- کمردردی که هنگام راه رفتن بدتر می‌شود.
- لنگش
- بی حسی در پرینه
- اختلال در نعوظ
- کاهش یا عدم وجود رفلکس‌های تاندون
- نقض حساسیت انگشتان پا
- فلج جزئی یا کامل پاها
همه این علائم معمولاً به آرامی افزایش می‌یابد، اما پیشرفت روند اجتناب ناپذیر است.
علائم تنگی کانال نخاعی در زنان چیست؟
تنگی کانال نخاعی در زنان ممکن است به دلیل عوامل مختلفی از جمله ترکیبی از عوامل ژنتیکی، تغذیه، سن، نوع ورزش، وزن بدن، فشار روحی و … ایجاد شود. علائم تنگی کانال نخاعی در زنان شامل درد و سختی در ناحیه پشتی، تنگی و سختی در حرکت، کمر درد، درد در اندام‌های پایین، احساس خستگی و ضعف در اندام‌های پایین، اختلال در تعادل و بی‌حسی در اندام‌های پایین می‌شوند. در صورت تجربه هر یک از این علائم، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید تا بررسی‌های لازم انجام شود و درمان مناسب برای شما تعیین شود.
درمان تنگی کانال نخاعی
اکثر دوره‌های کمردرد به خوبی به درمان محافظه کارانه پاسخ می‌دهند. البته باید توجه داشت که تنگی کانال نخاعی یکی از علل اصلی اعمال جراحی در گروه سنی بالاتر است.
طرح درمان تنگی کانال نخاعی، توسط جراحان مغز و اعصاب تهیه می‌شود و به عوامل زیادی بستگی دارد: مدت زمان بیماری، شدت علائم، وجود آسیب‌شناسی همزمان، نتایج تصویربرداری تشخیصی (وسعت ضایعه). در صورت لزوم، متخصصان تخصص‌های مرتبط مشارکت می‌کنند.
درمان محافظه کارانه شامل انتصاب دارو‌ها، دوره‌های فیزیوتراپی (الکتروفورز، گل درمانی، مغناطیس درمانی) و همچنین تمرینات فیزیوتراپی است. درمان دارویی با ابزار‌های زیر نشان داده می‌شود:
- دارو‌های ضد التهابی برای کاهش تورم موضعی، درد تجویز می‌شود.
- شل‌کننده‌های عضلانی، ماهیچه‌های ناحیه لومبوساکرال را شل می‌کنند.
- محاصره‌های منطقه‌ای داخل مهره‌ای با هدف توقف سندرم درد انجام می‌شود، آن‌ها شامل تجویز موضعی یک داروی بی‌حس‌کننده برای دستیابی به حداکثر اثر هستند.
- دارو‌هایی که گردش خون را بهبود می‌بخشد.
با تغییرات شدید، بی‌اثر بودن درمان محافظه کارانه، گزینه درمان جراحی در نظر گرفته می‌شود. هدف از این عمل کاهش درد، کاهش سرعت پیشرفت بیماری است. همه این‌ها با از بین بردن فشار بر ساختار‌های آناتومیک فوق حساس ستون فقرات و ایجاد روابط آناتومیکی بهینه حاصل می‌شود.
روش‌های درمان جراحی عبارتند از:
- جراحی رفع فشار میکروسکوپی کانال نخاعی و ریشه‌های نخاع با نصب ایمپلنت‌های ثابت
- نیاز به نصب ایمپلنت‌ها توسط جراح مغز و اعصاب پس از مشاوره (معاینه بیمار، تجزیه و تحلیل نتایج مطالعات MRI، رادیوگرافی) تعیین می‌شود.
آیا تنگی نخاع با درد و ناراحتی همراه است؟
بله، درد و ناراحتی از علائم تنگی کانال نخاعی است. تنگی کانال نخاعی به عنوان یک شرایط پزشکی برای تضعیف فضای داخل کانال نخاعی توسط بافت‌های اطراف آن تعریف می‌شود. این شرایط ممکن است باعث فشار و تحریک اعصاب در محل تنگی شود که منجر به درد، ناراحتی و سایر علائم مشابه می‌شود. درد ممکن است در ناحیه تنگی کانال نخاعی و همچنین در مناطقی که تحت تأثیر اعصابی قرار دارند، مانند پاها، بازوها و دست‌ها، احساس شود. در صورت تجربه هرگونه درد و ناراحتی مشابه، بهتر است به پزشک مراجعه کرده و برای تشخیص و درمان شرایط مربوطه اقدام کنید.
اگر این عارضه درمان نشود، ممکن است فرد در اثر تنگی کانال نخاعی فلج شود. میلوپاتی (فشرده شدن شدید طناب نخاعی) می‌تواند باعث آسیب دائمی عصبی شود که منجر به درد شدید و از دست دادن عملکرد و حس می‌شود.
ورزش‌های تماسی مانند بسکتبال، فوتبال و ورزش‌های رزمی، تمرین‌هایی هستند که باید از تنگی نخاع اجتناب کرد. این فعالیت‌ها می‌تواند شامل ضربه ناگهانی به ستون فقرات باشد که ممکن است منجر به آسیب بیشتر شود. از فعالیت‌هایی که شامل پریدن است، مانند طناب زدن، باید با تنگی کانال نخاعی خودداری کرد.
نظرات
خیلی سایت خوبی دارین لایک