تومور اعصاب محیطی در درون یا نزدیک بافت عصبی که سیگنال‌ها را از مغز به سایر نقاط بدن انتقال می‌دهند، رشد می‌کنند. این اعصاب ماهیچه‌های شما را کنترل می‌کنند بنابراین می‌توانید راه بروید، پلک‌هایتان را حرکت دهید، غذا را قورت بدهید، اشیاء را بلند کنید و سایر اعمالتان را انجام دهید.
جراحی بهترین روش درمان تومورهای اعصاب محیطی
تومورهای اعصاب محیطی هر جای بدنتان ممکن است دیده شوند. بعضی از آن‌ها سرطانی (بدخیم) نیستند اما می‌توانند سبب ایجاد درد، سبب تخریب عصب و سبب از کار افتادن فعالیت‌های ناحیه‌ای که در آن وجود دارند، بشوند. درمان تومورهای اعصاب محیطی معمولا به دلیل نیاز به برداشتن تومور، با جراحی همراه است. گاهی بدون تخریب بافت و اعصاب سالم اطراف تومور، نمی‌توان تومور را برداشت. در این شرایط دیگر روش‌های درمانی پیشنهاد می‌شود.
انواع تومور اعصاب محیطی
چندین نوع تومور اعصاب محیطی وجود دارد. این تومورها با رشد کردن درون اعصاب (تومورهای درونی) یا با رشد کردن بیرون (تومورهای بیرونی) آن‌ها و فشار آوردن به اعصاب، آن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
- اکوستیک نروما
- تومور عصب محیطی خوش‌خیم
- تومور دسموئید
- تومورهای بدخیم غلاف اعصاب محیطی
- نوروفیبروما
- نوروفیبروماتوز
- شوانوما
علت ایجاد تومور اعصاب محیطی چیست؟
به وضوح روشن نیست که چرا تومور اعصاب محیطی رشد می‌کند. احتمال دارد برخی از آن‌ها ناشی از سندروم‌های ارثی باشند مانند نوروفیبروماتوز (نوع ۱ و ۲) و شوانماتوز. انواع دیگر این تومورها ممکن است در اثر اختلال در عملکرد ژن‌ها یا تحریک در اثر آسیب یا جراحی، ایجاد شوند.
سرطان اعصاب محیطی چه علائمی دارد؟
علائم این بیماری تاثیر مستقیم روی اعصاب اصلی یا فشار تومور روی اعصاب، رگ‌های خونی یا بافت‌های نزدیک به تومور، می‌گذارد. همچنان که تومور رشد می‌کند ممکن است سبب بروز علائم بیشتری شود. اندازه تومور در تعیین تاثیر آن نقشی ندارد.
علائم تومورهای اعصاب محیطی به محل بروز تومورها و بافتی که در آن رشد کرده است، بستگی دارد. این علائم عبارتند از:
- تورم و برآمدگی در زیر پوست
- درد، مور مور شدن یا بی حسی
- احساس ضعف یا از بین رفتن کارایی ناحیه تحت تاثیر
- سرگیجه یا از دست دادن تعادل
عوامل بروز خطر
تومورهای اعصاب محیطی در این افراد شیوع بیشتری دارد:
نوروفیبروماتوز (نوع ۱ و ۲) و شوانوماتوز : در این اختلالات تومورها در روی اعصاب یا در نزدیکی آن‌ها در سرتاسر بدن رشد می‌کنند. این تومورها که بیشتر بصورت خوشه‌ای دیده می‌شوند بسته به محل‌شان سبب بروز علائم مختلفی می‌شوند. این تومورها معمولا سرطانی نیستند.
پیشینه رادیو درمانی (تابش درمانی): اگر قبلا در معرض تابش پرتوهای رادیواکتیو قرار گرفته‌اید، احتمال ابتلا به تومورهای اعصاب محیطی در سال‌های بعد در شما افزایش می‌یابد.
عوارض بیماری
تومورهای اعصاب محیطی سرطانی و غیر سرطانی هر دو عوارضی دارند که بعضی از آن‌ها ممکن است دائمی باشند. این عوارض عبارتند از:
- بی‌حسی و ضعف در منطقه تحت تاثیر
- از کار افتادن بخشی که با این مشکل درگیر است
- مشکل در حفظ تعادل (سرگیجه)
- درد
روش های تشخیص توده اعصاب محیطی
برای تشخیص تومورهای اعصاب محیطی پزشک ممکن است در مورد علائم آن و پیشینه مصرف دارو از شما سوال کند و یا برخی تست‌های فیزیکی و نورولوژی را انجام دهد. پزشک ممکن است جهت روشن شدن علت دقیق بروز علائم، تست‌های مختلفی را تجویز کند.
ام آر آی (MRI) : در این روش از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای تهیه تصاویر دقیق و سه‌بعدی از اعصاب و بافت‌های اطرافشان، استفاده می‌شود.
سی تی اسکن : دستگاه سی تی اسکن اطراف بدن شما می‌چرخد و از آن عکس‌هایی تهیه می‌کند. سپس کامپیوتر از این عکس‌ها استفاده کرده، تصاویر دقیقی از تومورهای اعصاب محیطی ایجاد می‌نماید. بعد دکتر با استفاده از این تصاویر تاثیراتی را که ممکن است این تومورها داشته باشند را ارزیابی می‌کند.
بیشتر بخوانید : ام آر آی و سی تی اسکن
الکترومیوگرافی : برای این تست پزشک سوزن‌های کوچکی را در ماهیچه‌های شما قرار می‌دهد. به این ترتیب دستگاه الکترومیوگرافی می‌تواند علائم الکتریکی که هنگام حرکت ماهیچه‌ها ایجاد می‌شود را ثبت کند.
بررسی وضعیت عصب : احتمالا در زمان انجام الکترومیوگرافی، این تست نیز انجام خواد شد. در این تست سرعت انتقال علائم الکتریکی توسط اعصاب به ماهیچه‌ها اندازه‌گیری می‌شود.
بیوپسی (نمونه برداری) از تومور: اگر تست‌های تصویری وجود تومور عصبی را تشخیص دادند، ممکن است پزشک از بافت تومور نمونه‌برداری کند. بسته به اندازه و محل تومور، ممکن است بی‌حسی موضعی یا بیهوشی عمومی جهت انجام نمونه‌برداری انجام شود. گاهی این تنها راهی است که از طریق آن می‌شود سرطانی بودن یا نبودن تومور را تشخیص داد.
نمونه‌برداری از عصب: اگر شرایطی نظیر نوروپاتی پیشرونده یا اعصاب بزرگی که رفتار تومور را تقلید می‌کنند وجود داشته باشد، پزشک ممکن است از عصب نمونه‌برداری کند.
بیماری تومورهای اعصاب محیطی شایع نیست. در خصوص توانایی و تجربه پزشک‌تان در تشخیص و درمان تحقیق کنید. در صورت نیاز تصمیم دیگری بگیرید.
توموراعصاب محیطی چگونه درمان می‌شود؟
جراح شما پیش از عمل در مورد مراحل انجام عمل صحبت می‌کند. در این خصوص اگر از او سوالی دارید بپرسید. درمان تومورهای اعصاب محیطی شما بسته به نوع تومور، اینکه کدام اعصاب و بافت‌ها درگیرند و علائم آن دارد. روش‌های درمان این بیماری عبارتند از:
مانیتورینگ
تحت نظر گرفتن وضعیت رشد تومورها یکی از راه‌هایی است که برای تومورهایی که برداشتن آن‌ها سخت است یا کوچکند، رشدشان کند است و دارای علائم خفیف یا بدون علامت هستند، مفید است. شما می‌بایست بصورت مرتب چک شوید و ممکن است در فواصل زمانی چند ماه یکبار جهت بررسی وضعیت رشد تومور از سی تی اسکن یا ام آر آی استفاده کنید.
جراحی
ممکن است برای برداشتن تومورهای اعصاب محیطی به جراحی نیاز باشد. هدف از انجام جراحی، برداشتن کامل تومور بدون آسیب رساندن به اعصاب و بافت‌های سالم است. اگر انجام آن ممکن نشد، جراح سعی می‌کند هر مقدار از تومور را که می‌تواند بردارد.
تکنیک‌ها و ابزارهای جدید به جراح اجازه می‌دهد به تومور در محل‌هایی که به نظر غیر قابل دسترس هستند، دسترسی پیدا کند. میکروسکوپ‌های قوی که در میکروجراحی‌ها استفاده می‌شود تشخیص دقیق‌تر تومور از بافت‌های سالم را ممکن کرده است. پزشک همچنین می‌تواند رفتار عصب را در هنگام جراحی زیر نظر بگیرد که در محافظت از بافت‌های سالم موثر است.
بسته به اندازه و محل تومور اعصاب محیطی، جراح می‌تواند سبب تخریب و از کار افتادن عصب شود. این خطر بسته به اندازه و محل قرار گرفتن تومور و عملکرد جراح دارد. برخی تومورها رشد معکوس دارند.
جراحی تابشی استریوتاکتیک با چاقوی اشعه گاما
پزشک شما ممکن است روش جراحی تابشی استریوتاکتیک را برای درمان برخی تومورهای عصبی درون یا اطراف مغز پیشنهاد دهد. در این روش جراحی مانند جراحی تابشی با چاقوی اشعه گاما، پزشک پرتوهای گاما را بدون برش، دقیقا به تومور می‌تاباند.
خطر جراحی تابشی ضعف یا بی‌حسی در منطقه تحت درمان و بی‌اثر ماندن درمان (رشد مجدد تومور) می‌باشد. خیلی به ندرت ممکن است در آینده تابش سبب ایجاد سرطان در منطقه تحت درمان شود.
درمان سرطان
تومورهای بدخیم بوسیله روش‌های درمانی استاندارد درمان می‌شوند مانند جراحی، شیمی درمانی و رادیو درمانی. روش‌های تشخیصی و درمان‌های جدید نتایج خوبی را نشان داده است. تومورها ممکن است پس از درمان دوباره رشد کنند.
توانبخشی
پس از جراحی، ممکن است به توانبخشی فیزیکی نیاز داشته باشید. پزشک شما ممکن است با استفاده از یک بست یا برجستگی بازوها یا پاهای شما را در موقعیتی خاص قرار دهد که این امر به التیام شما کمک می‌کند. فیزیوتراپی و کار درمانی می‌تواند به بازیابی توانایی‌های شما که در اثر تخریب اعصاب یا قطع عضو از دست رفته، کمک کند.
مقابله و حمایت
طرز برخورد شما با احتمال بروز عوارض جانبی دائمی ناشی از تومورهای اعصاب محیطی و انتخاب بهترین روش درمانی بسیار موفقیت آمیز است. در زیر چند پیشنهاد مفید در این زمینه ارائه شده است.
خودتان در مورد بیماری تومورهای اعصاب محیطی مطالعه نمایید. هرچه بیشتر بدانید، در خصوص انتخاب روش درمانی بهتر عمل خواهید کرد. در کنار صحبت با پزشک‌تان ممکن است مایل باشید با مشاور یا فعال اجتماعی نیز صحبت کنید. یا شاید بهتر باشد با افرادی که قبلا با مشکل شما مواجه بوده‌اند صحبت کنید و از تجربیات‌شان در هنگام و بعد از اقدامات درمانی استفاده کنید.
یک سیستم حمایتی قوی در نظر بگیرید. دوستان و خویشاوندان می‌توانند در این دوران سخت، به شما بسیار کمک کنند. گاهی اوقات متوجه می‌شوید که درک این موضوع که دیگران نیز ممکن است با مشکل شما درگیر باشند سبب احساس راحتی بیشتر می‌شود. پزشک یا یک مشاور اجتماعی ممکن است بتواند به شما در برقراری ارتباط با گروه‌ا‌یی که با شما هم درد هستند کمک کند.
برای شرایط جدیدتان آماده شوید
اگر پزشک اصلی شما به این نتیجه رسید که ممکن است شما تومور اعصاب محیطی داشته باشید، احتمالا شما را به یک متخصص اختلالات عصبی (عصب شناس) یا یک پزشک متخصص جراح مغز و اعصاب معرفی می‌کند. قبل از آمادگی برای شرایط جدید فهرستی از پاسخ به سوالات زیر تهیه کنید:
- چه زمانی متوجه وجود این مشکل شدید؟
- آیا به مرور زمان بدتر شده است؟
- آیا والدین یا خواهر و برادران‌تان چنین علائمی داشته‌اند؟
- آیا مشکلات پزشکی دیگری دارید؟
- چه داروها یا مکمل‌هایی را بطور مرتب مصرف کرده‌اید؟
- چه عمل‌های جراحی داشته‌اید؟
- چه انتظاری از پزشک‌تان دارید؟
پزشک شما ممکن است موارد زیر را از شما بپرسد:
- درد دارید؟ اگر دارید کجا است؟
- آیا احساس ضعف، بی‌حسی یا مور مور شدن دارید؟
- علائم شما دائمی است یا گهگاهی بروز می‌کند؟
- برای درمان این مشکلات چه اقدام درمانی انجام داده‌اید؟
نظرات