دیسک گردن، یکی از شایعترین مشکلات ستون فقرات است که میتواند به شدت کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. اما خبر خوب این است که با شناخت علائم و روشهای درمان، میتوان به طور موثر این عارضه را مدیریت کرد و به زندگی عادی بازگشت. در این مقاله، به بررسی جامع دیسک گردن، از جمله علل، علائم، روشهای تشخیص و درمانهای مختلف خواهیم پرداخت. همچنین، به شما خواهیم گفت که چگونه میتوانید با تغییر سبک زندگی و انجام تمرینات مناسب، از بروز این مشکل پیشگیری کنید. با ما همراه باشید تا به طور کامل با دیسک گردن آشنا شوید و راهکارهای مناسب برای بهبود وضعیت خود را بیابید.
دیسک گردن چیست؟
دیسک گردن به مشکلی گفته میشود که در آن دیسکهای بین مهرهای گردن دچار آسیب یا تخریب میشوند. دیسکها مانند بالشتکهایی هستند که بین مهرههای ستون فقرات قرار دارند و نقش جذب شوک و ایجاد انعطافپذیری در گردن را بر عهده دارند. با گذشت زمان یا به دلیل آسیب، این دیسکها پاره شده و مواد داخلی آنها به بیرون نشت میکند. این وضعیت میتواند به اعصاب اطراف فشار وارد کرده و باعث بروز درد، بیحسی، گزگز و ضعف در گردن، بازوها و دستها شود. دیسک گردن یکی از شایعترین مشکلات ستون فقرات است که میتواند در اثر عوامل مختلفی مانند ساییدگی و پارگی، آسیبهای ناگهانی، وضعیت بدنی نامناسب و برخی بیماریها ایجاد شود.
علائم دیسک گردن
دیسک گردن میتواند علائم مختلفی ایجاد کند که شدت آنها بسته به محل فتق دیسک و میزان فشاری که بر روی اعصاب وارد میشود، متفاوت است. در ادامه علائم دیسگ گردن را بررسی خواهیم کرد.
درد گردن
درد گردن یکی از شایعترین علائم دیسک گردن است. این درد به صورت یک درد مبهم و مداوم یا یک درد تیز و ناگهانی احساس میشود و معمولاً با حرکت دادن گردن، مانند خم شدن یا چرخاندن سر، درد تشدید میشود. همچنین، درد به شانهها، بازوها و حتی دستها نیز انتشار مییابد.
درد بازو و دست
درد بازو و دست نیز از علائم رایج دیسک گردن است. این درد معمولاً به صورت تیر کشیدن از گردن به سمت بازو و دستها احساس میشود. همچنین، امکان دارد که درد همراه با بیحسی و گزگز در انگشتان باشد. در برخی موارد، ضعف عضلانی در بازو یا دست نیز مشاهده میشود که انجام کارهای روزمره را دشوار میکند.
سایر علائم
علاوه بر درد گردن و بازو، دیسک گردن علائم دیگری مانند سردرد، سفتی گردن و محدود شدن دامنه حرکتی گردن را ایجاد میکند. در برخی موارد، افراد مبتلا به دیسک گردن، سرگیجه و اختلال تعادل را نیز تجربه میکنند.
توجه: شدت و نوع علائم دیسک گردن در افراد مختلف متفاوت است و به عوامل مختلفی مانند محل فتق دیسک و میزان فشاری که بر روی اعصاب وارد میشود، بستگی دارد. اگر شما علائمی شبیه به علائم دیسک گردن دارید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب دریافت کنید.
علائم دیسک گردن حاد
دیسک گردن حاد به معنای پارگی ناگهانی و شدید دیسک بین مهرههای گردن است که باعث بروز علائم شدید و ناگهانی میشود. این علائم معمولاً بسیار شدیدتر از علائم دیسک گردن مزمن هستند و در کوتاهترین زمان ممکن نیاز به درمان دارند. علائم دیسک گردن حاد شامل موارد زیر هستند:
- درد شدید و ناگهانی در گردن: این درد معمولاً در یک حرکت ناگهانی یا ضربه به گردن ایجاد میشود و شدت آن بسیار زیاد است.
- درد تیرکشنده به بازوها و دستها: این نوع درد به صورت یک شوک الکتریکی به بازوها و دستها منتشر میشود.
- بیحسی و گزگز شدید در دستها: این احساس در یک یا هر دو دست ایجاد میشود و همراه با ضعف عضلانی است.
- مشکل در حرکت دادن گردن: به دلیل درد شدید، بیمار امکان دارد نتواند گردن خود را به راحتی حرکت دهد.
- سردرد شدید: سردرد شدید در اثر فشار بر روی اعصاب گردن.
- تهوع و استفراغ: در برخی موارد، دیسک گردن حاد میتواند باعث تهوع و استفراغ شود.
- سرگیجه و اختلال تعادل: این علائم به دلیل فشار بر روی اعصاب کنترل کننده تعادل ایجاد میشوند.
- مشکل در بلع: در موارد شدید، دیسک گردن حاد به اعصاب کنترل کننده بلع فشار وارد کرده و باعث مشکل در بلع میشود.
علت بیرون زدگی دیسک گردن
در اغلب موارد، بیماران حادثه یا اتفاق خاصی را به خاطر نمی آورند که موجب بیرون زدگی دیسک گردن آنها شده باشد. معمولا این طور به نظر میآید که دیسک گردن بدون هیچ دلیل خاصی رخ داده است. اما در موارد خاصی، بروز حوادث تصادف با اتومبیل، حوادث در محل کار یا آسیبهای ورزشی موجب بیرون زدگی دیسک میشود. از حدود سن ۳۰ و ۴۰ سالگی به تدریج لایهی محکم و خارجی دیسک به نام انولوس فیبروز شروع به نازک شدن میکند. این موضوع موجب برامده شدن دیسک میشود، اما وارد شدن فشار زیاد میتواند باعث پاره شدن آنولوس فیبروس شود که در این صورت ماده نرم داخلی دیسک به نام نوکلئوس پولپس به بیرون میریزد و وارد کانال نخاعی میشود.
تشخیص دیسک گردن
دیسک گردن زمانی رخ میدهد که دیسکهای بین مهرههای گردن دچار آسیب یا پارگی شده و بر روی اعصاب نخاعی فشار وارد کنند. برای تشخیص دقیق این بیماری، پزشک از روشهای مختلفی استفاده میکند.
معاینه فیزیکی
پزشک برای تشخیص دیسک گردن، ابتدا معاینه فیزیکی دقیقی را انجام میدهد. این معاینه شامل بررسی دامنه حرکتی گردن برای شناسایی محدودیتها و دردهای ناشی از حرکت، ارزیابی قدرت عضلات گردن و اندام فوقانی برای تشخیص ضعف عضلانی احتمالی، بررسی رفلکسهای تاندونی برای ارزیابی عملکرد اعصاب نخاعی و نهایتاً بررسی حساسیت پوست در نواحی مختلف بدن برای تشخیص بیحسی یا گزگز است.
شرح حال بیمار
پزشک با پرسیدن سوالات دقیق از بیمار در مورد علائمی مانند محل دقیق درد، شدت آن، نوع درد (تیز، کُند، تیرکشنده یا مبهم)، عواملی که باعث تشدید یا تسکین درد میشوند و مدت زمانی که بیمار به این درد دچار بوده است، به اطلاعات مهمی دست مییابد که در تشخیص دقیق دیسک گردن بسیار موثر است.
تصویربرداری پزشکی
برای تایید تشخیص و تعیین شدت آسیب، پزشک از روشهای تصویربرداری زیر استفاده میکند:
- رادیوگرافی (X-ray): برای بررسی تغییرات استخوانی در ستون فقرات و تشخیص شکستگیها یا تغییرات دژنراتیو.
- سیتیاسکن (CT scan): برای ایجاد تصاویر دقیقتر از ساختارهای استخوانی و نرم بافت.
- امآرآی (MRI): برای مشاهده دقیق دیسکهای بین مهرهای، نخاع و ریشههای عصبی.
- میلوگرافی: برای بررسی فشردگی ریشههای عصبی با استفاده از ماده حاجب.
- نوار عصب و عضله (EMG/NCV): برای ارزیابی عملکرد اعصاب و عضلات و تشخیص محل دقیق فشردگی عصب.
تشخیص افتراقی
پزشک باید سایر بیماریهایی که علائمی مشابه دیسک گردن دارند را مد نظر قرار دهد و با انجام آزمایشهای لازم، احتمال وجود این بیماریها را رد کند. برخی از این بیماریها عبارتند از:
- آرتروز گردن
- تاندونیت
- فیبرومیالژیا

درمان دیسک گردن
درمان دیسک گردن بسته به شدت بیماری، سن بیمار و سایر عوامل فردی متفاوت است. در بسیاری از موارد، درمانهای محافظهکارانه مانند دارو، فیزیوتراپی و ورزش میتوانند علائم را بهبود بخشند و نیاز به جراحی را کاهش دهند.
مهم است بدانید: انجام درمانهای دستی پر فشار مانند کایروپراکتیک در بیمارانی که بیرونزدگی دیسک گردن دارند، توصیه نمیشود. این نوع درمانها میتوانند باعث تشدید بیرونزدگی دیسک، افزایش درد بازو، بیحسی و ضعف شوند.
دارو درمانی
دارو درمانی یکی از روشهای اصلی مدیریت درد و التهاب ناشی از دیسک گردن است. انتخاب نوع دارو و دوز آن به شدت علائم، نوع دیسک گردن و شرایط عمومی بیمار بستگی دارد. داروهایی مانند مسکنهای غیر استروئیدی ضد التهاب (NSAIDs)، شلکنندههای عضلانی، کورتیکواستروئیدها، شلکنندههای عضلانی مرکزی و داروهای ضد افسردگی سه حلقهای برای درمان دیسک گردن استفاده میشوند.
درمان دارویی تنها بخشی از درمان دیسک گردن است و باید همراه با سایر روشها مانند فیزیوتراپی، ورزش و در برخی موارد جراحی استفاده شود. مهم است بدانید که داروها تنها علائم را تسکین میدهند و مشکل اصلی یعنی آسیب دیدگی دیسک را درمان نمیکنند. بنابراین، برای درمان ریشهای مشکل، باید به سایر روشهای درمانی نیز توجه شود.
گردنبند طبی
گردنبند طبی یکی از روشهای درمانی محافظهکارانه برای دیسک گردن است که با محدود کردن حرکت گردن، به کاهش فشار روی دیسکها و اعصاب کمک میکند. این وسیله به خصوص در مراحل اولیه بیماری و برای کاهش درد و التهاب مفید است. گردنبندهای طبی در انواع مختلفی از جمله نرم، سخت و فیلادلفیا وجود دارند که هر کدام کاربرد خاص خود را دارند. با این حال، استفاده طولانی مدت از گردنبند طبی توصیه نمیشود، زیرا میتواند باعث ضعف عضلات گردن و کاهش دامنه حرکتی شود. بنابراین، استفاده از گردنبند طبی باید تحت نظر پزشک و به مدت زمان مشخصی انجام شود.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی نقش بسیار مهمی در درمان دیسک گردن ایفا میکند. با استفاده از تمرینات تخصصی، تکنیکهای دستی و مدالیتههای فیزیکی، فیزیوتراپی به بهبود عملکرد گردن، کاهش درد و التهاب، افزایش دامنه حرکتی و تقویت عضلات کمک میکند. تمرینات کششی، تقویتی، ایزومتریک و تعادلی به همراه موبیلیزاسیون مفاصل، از جمله روشهای درمانی در فیزیوتراپی دیسک گردن هستند. این روش درمانی غیرتهاجمی بوده و عوارض جانبی کمی دارد. با بهبود عملکرد گردن، کاهش نیاز به دارو و افزایش کیفیت زندگی، فیزیوتراپی به عنوان یکی از روشهای اصلی درمان دیسک گردن توصیه میشود.
تزریقات اپیدورال
تزریقات اپیدورال یکی از روشهای درمانی تهاجمی است که برای کاهش درد و التهاب ناشی از دیسک گردن به کار میرود. در این روش، پزشک با استفاده از یک سوزن بسیار نازک، مخلوطی از داروهای کورتیکواستروئید (داروهای ضد التهاب قوی) و بیحسی موضعی را به فضای اپیدورال که در اطراف نخاع قرار دارد، تزریق میکند. این داروها با کاهش التهاب و بی حس کردن اعصاب، به تسکین درد و بهبود عملکرد بیمار کمک میکنند. تزریقات اپیدورال به ویژه زمانی موثر است که درد ناشی از فشرده شدن ریشههای عصبی باشد. با این حال، این روش درمانی دارای عوارضی مانند عفونت، خونریزی و سردرد است و قبل از انجام آن، بیمار باید با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات آن به طور کامل صحبت کند.
جراحی
زمانی که روشهای درمانی محافظهکارانه مانند دارو درمانی، فیزیوتراپی و تزریقات اپیدورال در بهبود درد و علائم دیسک گردن موثر نباشند، پزشک از جراحی برای درمان استفاده خواهد کرد. جراحی دیسک گردن با هدف برداشتن بخشی از دیسک آسیبدیده که به عصب فشار میآورد و ایجاد فضا برای کاهش درد و بهبود عملکرد انجام میشود. انتخاب نوع جراحی به عوامل مختلفی از جمله محل دیسک آسیبدیده، شدت علائم و شرایط عمومی بیمار بستگی دارد.
انواع جراحی دیسک گردن
جراحی دیسک گردن زمانی انجام میشود که روشهای درمانی محافظهکارانه مانند دارو، فیزیوتراپی و تزریق برای تسکین درد و بهبود عملکرد گردن موثر نباشند. هدف از جراحی، برداشتن بخشی از دیسک آسیبدیده که به عصب فشار میآورد و ایجاد فضایی برای کاهش درد است. این نوع از جراحی انواع مختلفی دارد که شامل موارد زیر میشوند:
- دیسککتومی: دیسککتومی رایجترین نوع جراحی دیسک گردن است که در آن جراح با استفاده از یک برش کوچک، بخشی از دیسک بیرونزده را برمیدارد. این جراحی میتواند از طریق جلوی گردن (آنتریور) یا پشت گردن (پوستریور) انجام شود.
- فیوژن: در برخی موارد، پس از برداشتن دیسک، جراح برای تثبیت ستون فقرات، دو مهره مجاور را به هم جوش میدهد. این کار با استفاده از پیوند استخوان یا ابزارهای فلزی انجام میشود.
- جراحی آندوسکوپی: این روش جراحی کم تهاجمی است که با استفاده از ابزارهای کوچک و یک دوربین انجام میشود. در این روش، جراح از طریق یک برش بسیار کوچک به دیسک دسترسی پیدا کرده و عمل را انجام میدهد.
- جایگزینی دیسک مصنوعی: در این روش، دیسک آسیبدیده با یک دیسک مصنوعی جایگزین میشود. این روش هنوز در مرحله تحقیقاتی است و در همه مراکز انجام نمیشود.

روشهای درمانی غیرجراحی
در بسیاری از موارد، بیرونزدگی دیسک گردن که باعث انتشار درد از گردن به بازو میشود، طی ۶ تا ۸ هفته اول به صورت خودبهخودی بهبود مییابد. بسیاری از بیماران مبتلا به درد شانه و بازو متوجه میشوند که طی دو ماه، درد آنها بهتدریج کاهش مییابد و احساس گزگز، بیحسی و ضعف در بازوها نیز بهبود مییابد.
در ابتدای درمان، اغلب از داروهای ضدالتهاب غیرستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن استفاده میشود.
فیزیوتراپی و تکنیکهای کشش ستون فقرات (تراکشن) نیز نقش مهمی در بهبودی بیماران دارند. انجام ورزشهای مناسب تحت نظر فیزیوتراپیست میتواند به تقویت عضلات گردن و بهبود دامنه حرکتی کمک کند.
ورزش برای دیسک گردن
ورزش منظم و مناسب یکی از روشهای موثر برای مدیریت درد و بهبود عملکرد در افراد مبتلا به دیسک گردن است. تمریناتی مانند کشش عضلات گردن، تقویت عضلات اطراف ستون فقرات و بهبود وضعیت بدنی، میتوانند به کاهش فشار روی دیسکها، افزایش انعطافپذیری و تقویت عضلات گردن کمک کنند. با این حال، بسیار مهم است که قبل از شروع هر برنامه ورزشی، با پزشک یا فیزیوتراپ مشورت کنید تا تمرینات مناسب برای شرایط شما تجویز شود. انجام حرکات اشتباه یا بیش از حد میتواند باعث تشدید درد شود. در ادامه به بررسی چند تمرین ورزشی برای دیسک گردن خواهیم پرداخت.
درمورد درمان قطعی دیسک گردن با ورزش، بخوانید!
کشش شانه
کشش شانه یکی از تمرینات موثر برای کاهش درد دیسک گردن است. این حرکت با کاهش تنش در عضلات شانه و بهبود وضعیت بدنی، فشار روی دیسکهای گردن را کاهش داده و در نتیجه به تسکین درد کمک میکند. برای انجام این تمرین، صاف بایستید، دستها را پشت سر قفل کرده و به آرامی آرنجها را به سمت بالا ببرید تا کشش ملایمی در عضلات جلوی شانه احساس شود. این وضعیت را به مدت ۱۵ تا ۳۰ ثانیه حفظ کرده و سپس به حالت اولیه بازگردید. تکرار این حرکت ۴ تا ۵ بار در روز میتواند به کاهش درد و بهبود وضعیت شما کمک کند.
حرکت لیفت فک برای دیسک گردن
حرکت لیفت فک به کشش عضلات پشت گردن و بهبود وضعیت سر کمک میکند. برای انجام این تمرین، چانه را به آرامی به سمت جلو و بالا حرکت دهید تا کشش ملایمی در پشت گردن احساس شود. مهم است که در حین انجام این حرکت، انحنای طبیعی گردن حفظ شود. این تمرین به تقویت عضلات گردن و کاهش درد کمک میکند. افرادی که گردن درد شدیدی دارند، بهتر است قبل از انجام این تمرین با پزشک یا فیزیوتراپ مشورت کنند.
اکستنشن گردن با تمرین حوله
با نشستن روی صندلی و قرار دادن حوله در پشت گردن، سر را به آرامی به عقب ببرید تا کشش ملایمی در عضلات جلوی گردن احساس شود. تنفس عمیق در هنگام انجام این تمرین به کاهش تنش و افزایش آرامش کمک میکند. این تمرین را میتوانید به صورت نشسته یا خوابیده روی زمین نیز انجام دهید.

اقدامات قبل از عمل جراحی ستون فقرات گردنی
جراحی ستون فقرات گردنی عملی بسیار جدی است و بنابراین بهتر است که شما در زمان انجام جراحی، در بهترین شرایط فیزیکی ممکن باشید. در ادامه برخی نکات مفید در این مورد ذکر شده اند.
تغذیه صحیح
تغذیه سالم و متعادل نقش مهمی در تقویت سیستم ایمنی بدن و بهبود روند بهبودی پس از عمل جراحی ایفا میکند. مصرف انواع میوهها، سبزیجات، غلات کامل، لبنیات کمچرب و پروتئینهای بدون چربی به شما انرژی مورد نیاز برای بهبودی را میدهد.
ورزش
اگر عضلات شما ضعیف و سیستم قلبی عروقی شما کارایی کمی داشته باشد، ریکاوری بعد از جراحی برای شما سختتر میشود. از پزشک خود در این باره سوال کنید که چگونه یک برنامه ورزشی مناسب را آغاز کنید که برای وضعیت فعلی شما ضرری ندارد و مفید است. اگر از قبل ورزش میکردید با پزشک خود چک کنید که ورزش شما ضرری برایتان ندارد و سپس به ورزش کردن ادامه دهید.
کاهش وزن
درد کمر میتواند باعث شود که کاهش دادن وزن کاری مشکل برای شما شود. در صورتی که اضافه وزن دارید، بسیار بهتر است که قبل از انجام جراحی، وزن خود را پایین بیاورید. علت این موضوع این است که هرچقدر وزن بدن کمتر باشد، فشار کمتری نیز به ستون فقرات وارد میشود و بهبودی پس از جراحی سریعتر خواهد بود. در صورتی که میخواهید قبل از جراحی، وزن کم کنید، بهتر است در مورد روشهای ایمن برای کم کردن این مقدار وزن با پزشک خود مشورت کنید.
ترک سیگار
اگر سیگاری باشید، حتما آخرین چیزی که دوست دارید بشنوید این است که باید سیگار را ترک کنید. در هر حال، این مهمترین اقدامی است که قبل از عمل جراحی باید انجام دهید تا مطمئن شوید جراحی شما به نحو ایمن انجام شده و دوره ریکاوری موفقی خواهید داشت. ترک کردن سیگار حداقل یک ماه قبل از جراحی، شانس بروز مشکلاتی از قبیل ذات الریه و واکنش به ماده بیهوشی را کاهش میدهد. در نهایت، بیمارانی که کشیدن سیگار را ترک میکنند به احتمال بسیار بیشتری، عمل موفقیت آمیزی خواهند داشت. اگر فکر میکنید ترک سیگار برایتان مشکل است، در این باره از پزشک خود مشورت بخواهید تا به شما راهنمایی بدهد.
عوارض احتمالی جراحی دیسک گردن
بروز عوارض ناشی از جراحی به ندرت رخ میدهد. شایع ترین عارضه احتمالی، عدم جوش خوردن استخوانها است که در ۵ تا ۸ درصد از بیماران رخ میدهد. البته زمانی که این عارضه رخ میدهد، نیمی از بیماران هیچ علائمی ندارند و بنابراین نیازی به اقدامات درمانی نیست. اما در صورتی که بیمار بر اثر جوش نخوردن استخوان، دچار درد گردن شود، لازم است که عمل جراحی دیگری انجام شود. خطر بروز فلج بر اثر جراحی گردن، یک در چندین هزار است. احتمال بروز عفونت نیز کمتر از ۱ درصد است. احتمال بروز سایر عوارض از این میزان نیز کمتر است
آیا جراحی دیسک گردن خطرناک است؟
نتایج انجام جراحی دیسک گردن در بلند مدت در اغلب موارد مثبت و رضایت بخش است. به طور کلی جراحی دیسک گردن هیچ خطری ایجاد نمیکند اما باید نکات مهم بعد از جراحی رعایت شود. اغلب بیماران پس از گذراندن دوره ریکاوری میتوانند مجددا به تمامی فعالیتهای سابق خود بازگردند و حتی در مواردی، ادامه دادن ورزشهای پرفشار و پربرخورد نیز مانعی ندارد. در بیمارانی که چندین دیسک بین مهره ای آنها با جراحی خارج شده است، انجام ورزشهای پربرخوردی مانند فوتبال توصیه نمیشود. اما اغلب بیماران حتی کسانی که شغل آنها کار سنگینی مانند کارگر ساختمانی است، میتوانند مانند قبل به فعالیت ادامه دهند.
بایدها و نبایدهای بعد از درمان دیسک گردن
پس از جراحی دیسک گردن، رعایت برخی نکات برای بهبود سریعتر و بهتر بسیار اهمیت دارد. در ادامه به مهمترین این نکات اشاره خواهیم کرد:
- استراحت کافی: در روزهای اولیه پس از عمل، استراحت مطلق در بستر ضروری است. مدت زمان دقیق استراحت را پزشک تعیین میکند.
- حرکات صحیح: نحوه انجام حرکات مانند بلند شدن از تخت و نشستن را دقیقاً طبق دستور پزشک انجام دهید.
- انتخاب تشک و بالش مناسب: از تشک و بالشی استفاده کنید که از نظر ارتوپدی مناسب باشند و از گردن شما محافظت کنند.
- نشستن صحیح: از هفته دوم میتوانید بنشینید. برای نشستن، سطوح سفت و صاف را انتخاب کنید و از نشستن روی سطوح نرم خودداری کنید.
- توالت فرنگی: استفاده از توالت فرنگی بعد از جراحی دیسک گردن پیشنهاد میشود.
- استحمام: استحمام بعد از عمل بلامانع است.
- پرهیز از مواد مضر: از مصرف الکل، مواد مخدر و سیگار خودداری کنید.
- کنترل وزن: حفظ وزن ایدهآل به بهبودی پس از جراحی دیسک گردن کمک میکند.
- پیادهروی: از یک هفته پس از عمل میتوانید به تدریج مسافت پیادهروی خود را افزایش دهید.
- رابطه جنسی: در هفته اول پس از جراحی از برقراری رابطه جنسی خودداری کنید.
- مصرف دارو: داروهای تجویزی توسط پزشک را به طور مرتب مصرف کنید.
تفاوت دیسک گردن و آرتروز گردن
آرتروز گردن و دیسک گردن دو مشکل رایج در ناحیه گردن هستند اما تفاوتهای مهمی دارند. آرتروز گردن به دلیل ساییدگی غضروفهای بین مهرهها ایجاد میشود و معمولاً با افزایش سن رخ میدهد. در این بیماری، مفاصل بین مهرهای دچار التهاب و سایش میشوند. از سوی دیگر، دیسک گردن زمانی اتفاق میافتد که دیسک بین مهرهای آسیب دیده و پاره شود. این وضعیت میتواند به اعصاب اطراف فشار وارد کرده و علائمی مانند درد، بیحسی و ضعف در دستها ایجاد کند. هر دو بیماری میتوانند باعث درد گردن، سفتی و کاهش دامنه حرکتی شوند اما علائم دیسک گردن اغلب شدیدتر و همراه با علائم عصبی است. تشخیص دقیق این دو بیماری توسط پزشک و با استفاده از روشهای تصویربرداری مانند MRI امکانپذیر است و درمان هر یک نیز بسته به شدت بیماری متفاوت خواهد بود.
کلام پایانی
دیسک گردن، مشکلی شایع است که با تشخیص و درمان به موقع، میتوان از پیشرفت آن جلوگیری کرده و کیفیت زندگی را بهبود بخشید. با توجه به تنوع علائم و پیچیدگیهای این بیماری، مراجعه به پزشک متخصص و انجام آزمایشهای تشخیصی مناسب، اولین گام برای درمان موثر است. ترکیبی از روشهای درمانی مانند فیزیوتراپی، دارو درمانی و در برخی موارد جراحی، میتواند به کاهش درد، بهبود عملکرد و بازگشت به فعالیتهای روزمره کمک کند. بنابراین، در صورت مشاهده هرگونه علامت مشکوک به پزشک متخصص مراجعه کنید.
سوالات متداول درباره دیسک گردن
منظور از آسیب شلاقی کشیدگی یا پارگی تاندونها یا رباطهای گردن بر اثر ضربه شدید است. این اتفاق زمانی میافتد که برای مثال در تصادفات ماشین، گردن شخص با سرعت زیادی به عقب و جلو خمیده میشود. در زمان بروز این حادثه، احتمال بیرون زدگی دیسکهای گردنی نیز وجود دارد.
پزشک شما با توجه به شرایط شما، اطلاعات لازم ا دراختیارتان میگذارد. به طور کلی، در صورتی که طناب نخاعی به شدت تحت فشار باشد یا به مرور زمان تعداد زیادی از شاخههای عصبی تحت فشار قرار گرفته باشند، احتمال بروز آسیبهای برگشت ناپذیر وجود دارد. اگر ضعف عضلانی در بازوها در حال افزایش است یا پاها نیز دچار ضعف و گزگز و بی حسی شده اند، بیمار دچار عدم تعادل شده و در صورتی که بیمار دچار بی اختیاری ادرار و مدفوع شده است، جراحی ستون فقرات باید به سرعت انجام شود.
اغلب عضلاتی که در قسمت جلویی گردن قرار دارند از یکدیگر جدا هستند و بنابراین جراح میتواند بدون آسیب به بافتها و برش دادن عضلات و تنها با جدا کردن عضلات از هم، دسترسی مستقیم به ستون فقرات داشته باشد. از سوی دیگر، طناب نخاعی در پشت مهرهها و در پشت گردن قرار دارد و در صورتی که جراحی از طریق جلوی گردن انجام شود، طناب نخاعی مصون است. از آنجایی که عضلات گردن در این روش آسیب نمی بینند، ریکاوری پس از جراحی بسیار سریع تر است.
نظرات