تومور مغزی پشت چشم نوعی تومور مغزی است. انواع مختلفی از تومورهای مغزی وجود دارند. به طور معمول، هر نوع تومور بر اساس انواع سلول‌هایی که بر آنها تأثیر می‌گذارد نامگذاری شده است. اکثر تومورهای مغزی پشت چشم درجه پایین در نظر گرفته می‌شوند و به سرعت مانند سایر انواع تومورهای مغزی رشد نمی‌کنند. آنها در کیاسم بینایی، جایی که عصب‌های بینایی چپ و راست از یکدیگر عبور می‌کنند ، یافت می‌شوند. آنها همچنین به عنوان گلیوم اپتیکال یا آستروسیتوم پیلوسیتیک جوانان شناخته می‌شوند.
تومور مغزی پشت چشم یک نوع سرطان نادر است که به طور معمول کند رشد می‌کند و در کودکان یافت می‌شود. به ندرت در افراد بالای ۲۰ سال یافت می‌شود. همچنین با اختلال ژنتیکی نوروفیبروماتوز نوع ۱ یا NF1 مرتبط است.
علائم تومور مغزی پشت چشم چیست؟
علائم گلیوم عصب بینایی یا تومور مغزی پشت چشم در اثر فشار تومور به اعصاب ایجاد می‌شود. علائم رایج این نوع تومور عبارتند از:
- تهوع و استفراغ
- مشکلات تعادل
- اختلالات بینایی
- سردرد
علائم دیگر می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- حرکات غیر ارادی چشم
- اختلال حافظه
- خواب آلودگی در طول روز
- از دست دادن اشتها
- تاخیر در رشد
مشکلات هورمونی نیز ممکن است ظاهر شوند زیرا تومورها می‌توانند در نزدیکی مغز، جایی که در آن هورمون‌ها کنترل می‌شوند، ایجاد شوند.
تومور مغزی پشت چشم چگونه تشخیص داده می‌شود؟
یک معاینه عصبی معمولاً از دست دادن جزئی یا کلی بینایی یا تغییر در اعصاب بینایی را نشان می‌دهد. افزایش فشار در مغز ممکن است وجود داشته باشد. سایر آزمایشات مورد استفاده برای کمک به تشخیص تومور مغزی پشت چشم شامل اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) مغز و بیوپسی است.
تومور مغزی پشت چشم چگونه درمان می شود؟
درمان این سرطان‌ها بهتر است توسط یک تیم درمانی چندرشته ای انجام شود. در صورت از دست دادن حافظه ممکن است به درمان تخصصی نیاز باشد. اعضای تیم درمانی می‌توانند شامل جراحان مغز و اعصاب و متخصصان پرتو درمانی باشند. جراحی و پرتودرمانی دو روش ممکن برای درمان تومور مغزی پشت چشم هستند. پزشک می‌تواند تعیین کند که کدام نوع درمان برای شما مناسب است.
درمان جراحی
جراحی همیشه یک گزینه نیست. اگر پزشکان معتقد باشند که می‌توانند از آن برای برداشتن کامل تومور استفاده کنند، ممکن است جراحی انجام شود. به طور متناوب ، اگر تومور به طور کامل قابل برداشتن نباشد، جراحان ممکن است قسمت‌هایی از آن را بردارند تا فشار در جمجمه کاهش یابد.
پرتو درمانی
پرتودرمانی می‌تواند قبل از جراحی برای کوچک کردن تومور انجام شود. که به صورت متناوب و تکرار شونده، ممکن است پس از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده انجام شود. پرتودرمانی شامل استفاده از دستگاه برای هدف قرار دادن پرتوهای پرانرژی در محل تومور است. پرتودرمانی همیشه توصیه نمی‌شود زیرا ممکن است باعث آسیب بیشتر به چشم و مغز شود.
شیمی درمانی
شیمی درمانی از داروهایی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می‌کند. این امر به ویژه در صورتی که سرطان به سایر قسمت های مغز سرایت کرده باشد مفید است. کورتیکواستروئیدها ممکن است برای کاهش تورم جمجمه تجویز شوند.
درمان می‌تواند بافت سالم مغز را از بین ببرد. بافت مرده می‌تواند شبیه سرطان باشد، بنابراین باید از نزدیک تحت نظارت قرار گیرد تا از عود مجدد آن اطمینان حاصل شود. برای بررسی عوارض جانبی و اطمینان از عدم بازگشت سرطان، باید تحت نظر پزشک قرار بگیرید.
پس از درمان
عوارض جانبی طولانی مدت ممکن است پس از درمان گلیوم عصب بینایی ایجاد شود. این تومورها معمولاً در کودکان رشد می‌کنند، بنابراین ممکن است اثرات پرتودرمانی یا شیمی درمانی برای مدتی آشکار نباشد. مشکلات شناختی، اختلالات یادگیری و اختلال در رشد ممکن است به دلیل درمان سرطان رخ دهد. با پزشک خود در مورد عوارض جانبی احتمالی آینده و آنچه می‌توان برای کاهش آسیب ناشی از درمان انجام داد صحبت کنید.
نظرات