ستون فقرات کمر از پنج مهره در قسمت تحتانی ستون فقرات ، بین دنده ها و لگن تشکیل شده است. تنگی کانال نخاعی نوعی باریک شدن کانال نخاع است و باعث فشرده شدن اعصابی می شود که از پایین کمر به داخل پاها می روند. سوالی که همیشه ذهن افراد را درگیر می کند این است که آیا تنگی کانال نخاعی درمان دارد ؟ بله روش های درمانی با توجه به شدت عارضه در هر فرد متفاوت است و این تشخیص به موقع و صحیح توسط متخصص ستون فقرات است که می تواند به درمان فرد کمک کند.
اگرچه ممکن است افراد جوان نیز به این بیماری مبتلا شوند ، اما اغلب این بیماری در افراد ۶۰ سال به بالا مشاهده می شود. دیسک ها با افزایش سن حالت اسفنجی خود را از دست می دهند و در نتیجه باعث از دست رفتن ارتفاع دیسک می شوند ودر نهایت باعث ایجاد تنگی کانال نخاعی می شود. این تنگی می تواند علائمی همچون موارد زیر را به دنبال داشته باشد:
- درد ، ضعف یا بی حسی در پاها ، ساق پا یا باسن
- گرفتگی پاها
- درد و سوزش یک یا هر دو ران، شبیه درد سیاتیک
- در موارد نادر ، از دست دادن عملکرد حرکتی پاها ، از دست دادن عملکرد طبیعی روده یا مثانه ممکن است با خم شدن به جلو ، نشستن یا دراز کشیدن بهبود یابد
روش های درمان تنگی کانال نخاعی
همانطور که پیشتر در پاسخ به سوال آیا تنگی کانال نخاعی درمان دارد اشاره کردیم این عارضه چندین روش درمانی غیر جراحی و جراحی دارد که در هر فردی می تواند نتیجه متفاوتی را به دنبال داشته باشد.
درمان غیر جراحی
گزینه های درمانی غیر جراحی بر روی بازگرداندن عملکرد و تسکین درد متمرکز هستند. اگرچه روش های غیر جراحی باعث کاهش تنگی کانال نخاعی نمی شوند ، بسیاری از افراد گزارش می دهند که این روش های درمانی به تسکین علائم کمک می کنند. فیزیوتراپی ورزش های کششی ، ماساژ و تقویت کمر و شکم اغلب به مدیریت علائم کمک می کنند.
داروهای ضد التهاب
از آنجا که درد تنگی ناشی از فشار بر عصب نخاعی است ، کاهش التهاب (تورم) در اطراف عصب ممکن است درد را تسکین دهد. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) در ابتدا تسکین درد را ایجاد می کنند. در صورت استفاده در طی ۵-۱۰ روز، همچنین می توانند اثر ضد التهابی داشته باشند.
اکثر افراد با NSAID های بدون نسخه مانند آسپرین و ایبوپروفن آشنا هستند. این داروها چه بدون نسخه و چه از نظر نسخه پزشک باید با دقت استفاده شود.زیرامی توانند منجر به ورم معده یا زخم معده شوند. اگر هنگام مصرف داروی ضد التهاب دچار ریفلاکس اسید یا درد معده شدید ، حتماً با پزشک خود صحبت کنید.
برای کاهش تورم و درد می توان از داروهای ضد التهاب و برای تسکین درد از داروهای ضد درد استفاده کرد. بیشتر درد را می توان با داروهای بدون نسخه درمان کرد ، اما اگر درد شدید یا مداوم باشد ، ممکن است داروهای تجویزی نیز تهیه شود.
تزریق استروئید
کورتیزون یک داروی ضد التهاب قدرتمند است. تزریق کورتیزون در اطراف اعصاب یا در “فضای اپیدورال” می تواند تورم و همچنین درد را کاهش دهد. این تزریقات همچنین بی حسی پاها را کاهش می دهند. بیماران نباید بیش از سه بار در سال تزریق کنند.
فیزیوتراپی و تمرینات ورشی
فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی تجویز شده می توانند به ثبات و محافظت از ستون فقرات ، ایجاد استقامت و افزایش انعطاف پذیری کمک کنند. تمرینات ورزشی ممکن است به بیمار کمک کند تا سبک زندگی و فعالیت های عادی خود را از سر بگیرد. تعداد جلسات فیزیوتراپی در هر فردی متفاوت است و تصمیم آن بر عهده پزشک است. به طور معمول ، چهار تا شش هفته به انجام ورزش توصیه می شود. اما به یاد داشته باشید که این تمرینات باید زیر نظر پزشک انجام شوند و به هیچ وجه با میل خود به انجام آن ها نپردازید زیرا احتمال اینکه وضعیت شمارا بدتر کند وجود دارد.
درمان جراحی
اگر روش های غیر جراحی (همانطور که در بالا توضیح داده شد) علائم را بهبود نبخشد ، ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند. انواع مختلفی از جراحی های ستون فقرات در دسترس است و بسته به مورد خاص ، جراح مغز و اعصاب به شما کمک می کند تا مشخص کند چه روشی برای بیمار مناسب است. مانند هر عمل جراحی ، خطرات بیمار شامل سن ، سلامت کلی و سایر موارد است که همه آنها از قبل مورد توجه قرار می گیرند.
بیشتر بخوانید : جراحی تنگی کانال نخاعی
نظرات